Πολλοί ήταν εκείνοι που δεν πήραν στα σοβαρά το project των Gorillaz πριν από τρία χρόνια. Για να ακριβολογούμε, κατά πάσα πιθανότητα, ούτε τα άτομα που κρύβονται πίσω του δεν πρέπει να το πήραν στα σοβαρά. Εκτός από εμάς δηλαδή! Από την άποψη, να διευκρινίσουμε, ότι μάλλον είμαστε από τους ελάχιστους που όχι μόνο άκουσαν προσεκτικά το άλμπουμ τους αλλά και ανακάλυψαν τις πολλαπλές αρετές του. Έχει και τέτοιες, θα ρωτήσετε; Έχει και παραέχει, θα σας λέγαμε…
Κι όχι μόνο αυτό, ετούτο το δεύτερό τους πείραμα στη δημιουργία μιας εικονικής μουσικής – διαμέσου μιας εικονικής στουντιακής – πραγματικότητας είναι ακόμη καλύτερο! Ίσως να ήταν αδύνατον να μην έβγαινε έτσι το πράγμα, απ’ τη στιγμή που η άνευ προηγουμένου επιτυχία του εγχειρήματος απαιτούσε μία τουλάχιστον καλή δουλειά. Και όντως δόθηκε ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στη λεπτομέρεια, οι συνεργάτες ήταν ακόμη πιο τρανταχτά ονόματα, αλλά κυρίως, το μυαλό πίσω απ’ το μουσικό κομμάτι του project, o Damon Albarn των Blur, έδωσε ίσως τον καλύτερο εαυτό του στο “Demon Days”.
Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει κανείς θα ήταν να το ακούσει με προκατάληψη, απλά και μόνο επειδή είναι το προϊόν μιας cartoon μπάντας. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η ίδια η μουσική δεν αφήνει περιθώρια για μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση του δίσκου. Ξεχάστε για λίγο το όλο concept του γκρουπ και ακούστε τη μουσική, κι ίσως ανακαλύψετε τραγούδια που θα σας κολλήσουν για πολύ καιρό στο μυαλό. Για την ακρίβεια, αυτό ίσως να ήταν το καλύτερο νέο άλμπουμ των Blur εάν δεν προσπαθούσαν να ακούγονται πλέον τόσο σοβαροί και το έριχναν λίγο έξω σε θέμα διάθεσης.
Το σινγκλ “Feel Good Inc.” είναι μία ωδή στους Kinks με ραπάρισμα ενδιάμεσα από τους De La Soul και πρόκειται για ένα από τα πιο παιχνιδιάρικα κομμάτια της φετινής χρονιάς. Αλλού οι Gorillaz φλερτάρουν εξίσου με το hip hop, την ποπ και κάθε τι τρέχον που παρουσιάζει ενδιαφέρον, σε ένα μείγμα – έκπληξη για το οποίο φροντίζει σε επίπεδο παραγωγής ο πολύς πλέον Danger Mouse (ο γνωστός τύπος που ανέμειξε το “The White Album” των Beatles με τα φωνητικά του Jay-Z για να φτιάξει το “The Grey Album”) μεταξύ άλλων. Στο “Every Planet We Reach Is Dead” παίζουν με τη soul σε μια ψυχεδελική της μορφή, στο “DARE” αποτείνουν φόρο τιμής στο Νεοϋορκέζικο λευκό φανκ των ‘80ς, και το γαϊτανάκι των αναφορών τραβάει μακριά, βάζοντάς σε σε ένα όμορφο ηχητικό ταξίδι σε γνωστούς και αγαπημένους χώρους.
Σε ότι αφορά σε ονόματα που βάζουν ένα χεράκι στα τεκταινόμενα εδώ, ακούμε τους Neneh Cherry, Bootie Brown, MF Doom, Roots Manuva, Martina Topley Bird, Shaun Rider, και τέλος τον ηθοποιό Dennis Hopper να αφηγείται μία ιστορία στο “Fire Coming Out Of The Monkey’s Head”. Ούτε αυτά είναι που αξίζει να σας παρασύρουν εδώ, η μουσική του “Demon Days” είναι υπέρ-αρκετή για κάτι τέτοιο. Κι όταν αυτή τελειώσει, βάλτε και το dvd που συνοδεύει την κυκλοφορία για να δείτε το θαύμα του animation που αποτελεί για μία ακόμη φορά η δουλειά του Jamie Hewlett στον οπτικό τομέα στο video clip του σινγκλ του δίσκου. Βάλτε τα δύο στοιχεία [ήχο και εικόνα] μαζί και συγχαρείτε ξανά τους συντελεστές του για το πανέξυπνο concept!
