Αυτοί εδώ οι Καναδοί δεν αστειεύονται. Στο booklet τους βλέπουμε σκυμμένους με άγριες διαθέσεις στις κονσόλες τους και στα notes διαολοστέλνουν τόσο την ποπ μουσική (λογικό) όσο και οποιαδήποτε μινιμαλιστική προσέγγιση της ηλεκτρονικής μουσικής. Ο θόρυβος υπέρ πάντων λοιπόν, σε μια επιθετική αλλά ταυτόχρονα και αρκετά προσεγμένη εκδοχή.
Αν θεωρούσαμε ότι τα noise συγκροτήματα ακολουθούν δυο αντίθετες κατευθύνσεις, μια προς των απόλυτο δυναμικό θόρυβο των Merzbow και μια προς την experimental πλευρά, θα τοποθετούσαμε τους Morceaux ακριβώς στη μέση. Στο Estrade είναι φουριόζοι και σε στιγμές καταιγιστικοί αλλά ταυτόχρονα παίζουν με τις συχνότητες και τις πηγές του παραγόμενου ήχου, χωρίς να καταφεύγουν στο λευκό συμπαγή θόρυβο.
Για να μπούμε και σε περισσότερες λεπτομέρειες, πίσω από τους Morceaux de Machines κρύβεται το δίδυμο των Éric Dorion και Aimé Dontigny από το Κεμπέκ οι οποίοι ξεκίνησαν σαν ραδιοφωνικοί παραγωγοί. Το πρόγραμμά τους είχε τίτλο Napalm Jazz, όνομα που κράτησαν και για τις πρώτες παραγωγές τους. Το προ διετίας ντεμπούτο τους σαν Morceaux de Machines με τίτλο Liberum Arbitrium έκανε αίσθηση στους σχετικούς χώρους, κάτι που αναμένεται να γίνει και με το Estrade. Τέλος στις συμμετοχές ξεχωρίζουμε τον Ιάπωνα Otomo Yoshihide και τους Martin Tetreault και Diane Labrosse που αφήνονται στους θορυβώδεις αυτοσχεδιασμούς του ντουέτου.
Τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά θα μου πείτε, ειδικά αν δεν είσαστε από αυτούς που τη βγάζουν στο Μικρό Μουσικό Θέατρο (ή στη μικρή σκηνή του Synch). Κι όμως, το Estrade ακούγεται με αρκετό ενδιαφέρον από οποιονδήποτε αρέσκεται σε περίεργες και περιπετειώδεις κυκλοφορίες, προσθέτοντας επιπλέον credits στην εταιρία No Type για τις εύστοχες επιλογές της. Επίσης η τοπική σκηνή της περιφέρειας του Κεμπέκ καλά κρατεί, με αρκετά ενδιαφέροντα φεστιβάλ να συμβαίνουν κατά καιρούς, όπως το διεθνές γνωστό Mutek αλλά και τα επίσης σημαντικά Victo και Pop Montreal.
