To “In Between Dreams” του Jack Johnson θα μπορούσε κάλλιστα να είναι soundtrack για την παραλία,όχι τύπου ΕΟΤ Βουλιαγμένης (όπου γίνεται χαμός) αλλά για παραλία αποκομμένη,απ΄αυτές που δεν διατυμπανίζεις οτι ανακάλυψες αλλά απ'αυτές που κρατάς για πάρτη σου.Το νιώθεις αυτό απο την στιγμή που θα πιάσεις το κατακίτρινο CD στα χέρια σου και θα ακούσεις τις ανέμελες γρατζουνιές στη κιθάρα του πρώτου κομματιού.
Το soulful μπάσο,οι λεπτές μελωδίες της κιθάρας και τα υποβλητικά κρουστά δένουν απόλυτα με την cοοl φωνή του Johnson. Ως εδώ όλα καλά,όμως ακόμα και μετά απο αρκετές ακροάσεις του album μπορεί να δυσκολευτείς να θυμηθείς κάποιο απο τα τραγούδια, δηλαδή τα κομμάτια αδυνατούν να προκαλέσουν ιδιαίτερη εντύπωση, καλή ή κακή. Αυτό όμως που σου μένει είναι ένα good feeling,σαν να ξύπνησες φρέσκος απο τον ύπνο που σε πήρε στην αιώρα. Ενίοτε ένα laid-back κομμάτι μπορεί να είναι ότι καλύτερο, όταν όμως 13 απ'αυτά είναι τοποθετημένα το ένα πίσω απο τ'άλλο, το album τείνει να γίνει background music, που ακούς αλλά δεν προσέχεις.
Ενδιαφέρον έχουν τα κομμάτια "Never know", "Breakdown" και το τραγούδι-σφηνάκι "Belle" που αποτελεί ένα χαριτωμένο διάλειμμα ισπανικής κιθάρας συνοδευόμενης απο ακορντεόν.
Ολόκληρος λοιπόν ο δίσκος είναι διαποτισμένος με μια χαλαρότητα,όχι όμως και απο απάθεια. Ο Johnson καταπιάνεται με θέματα υπαρξιακά, θέτοντας ερωτήματα του τύπου «Ποιός είμαι ; What does it all mean ? Where did all the good people go ?» αλλά τα μεταχειρίζεται με την ίδια ελαφρότητα που θα συζητούσε κανείς για τις καλοκαιρινές διακοπές. Γενικά "life is sweet" για τον Johnson και πώς να μην είναι άλλωστε για έναν πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή του surf που περνά το χρόνο του γράφοντας τραγούδια στις αμμουδιές της Χαβάης ;
