Να ένας από τους δίσκους εκείνους που εύχεσαι να μην τελειώσουν ποτέ, να συνεχίσουν να παίζουν για πάντα στο φόντο της ζωής σου, σκορπώντας ασταμάτητα μελωδίες που μπορούν να αποτελέσουν ένα σάουντρακ για όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας, ικανό να τις ομορφύνουν ανεπανόρθωτα. Το “Tomorrow World” είναι ένα άλμπουμ αδύνατον να περιγραφεί, περνάει μέσα από τόσες ηχητικές περιπέτειες, ώστε όσες και να απαριθμήσουμε, δεν θα έχουμε καταφέρει να αναφέρουμε παρά ελάχιστες. Θα μπορούσαμε να του κρεμάσουμε μία ταμπέλα που να λέει “dream pop”, αλλά τον όρο τον έχουν καπαρώσει από χρόνια οι AR Kane και παραπέμπει αλλού, στο δικό τους ύφος. Μια χαρά λοιπόν του πηγαίνει η περιγραφή “ambient pop”, αν και πάλι δεν το καλύπτει πλήρως. Ουράνιες μελωδίες επεξεργασμένες στον υπολογιστή, εξίσου μηχανικές και με πολλά μουσικά στοιχεία που τις κρατάει γερά δεμένες στο έδαφος, γήινες, και τις διατηρεί ανέπαφες από έναν αποξενωτικό ψηφιακό χαρακτήρα, τα κομμάτια του Ιάπωνα Takahiro Chiba μοιάζουν με μηνύματα από έναν άλλο κόσμο που λένε περισσότερα γι’ αυτόν στον οποίο ζούμε από κάθε αντίστοιχη προσπάθεια των ανθρώπων που την κατοικούν. Με τον περίφημο Nobukazu Takemura να τον καθοδηγεί, ο Chiba αφήνει την φαντασία του να τον καθοδηγεί και οι ιδέες του δεν ξέρουν που και πότε να σταματήσουν!
Μας φέρνει στο νου τους State River Widening ορισμένες φορές η μουσική του, όπως και τις χαμηλόφωνες στιγμές ορισμένων πρωταγωνιστών της σκηνής του Σικάγου όπως ο Sam Prekop (έξοχο το νέο του άλμπουμ παρεμπιπτόντως, όπως πάντα εξάλλου), αν και οι ηχητικές αναφορές των Slowly Minute (ηχογραφεί και σαν The Lopops ο Chiba) είναι απείρως περισσότερο ευρείες. Κάθε ήχος σε ταξιδεύει αλλού, στη Βραζιλία, στην Κίνα, στη Γαλλία των ’60ς, σε ένα σωρό μέρη, χωρίς ποτέ να σε τραβάει απαιτητικά να τον προσέξεις. Ο δίσκος έχει μεγάλο ειδικό βάρος αν αποφασίσεις να ασχοληθείς διεξοδικά μαζί του, αν πάλι σε καλύπτει να τον τοποθετήσεις σαν μία αόρατη μουσική ταπετσαρία, σίγουρα θα σταθείς κάποια στιγμή να τη θαυμάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις, μένεις άναυδος με το συνδυασμό εύληπτου και πειραματικού που συνυπάρχουν τόσο αρμονικά στο άλμπουμ, όπως και μ’ εκείνον του αθώου με το σοφιστικέ στη σύνθεση του ύφους του. Εξαιρετικό με μία λέξη.
