Παρ’οτι το αμερικάνικο πενταμελές σχήμα των Faint υπάρχει εδώ και εννέα χρόνια, έπρεπε να περάσει από την indie – rock και το electroclash για να τους ανακαλύψουμε με την synth – pop του τρίτου τους άλμπουμ Dance Macabre. Ίσως γι αυτό ρόλο να έπαιξε και η αμερικάνικης προέλευσης ολική επαναφορά στο βρετανικό ήχο των αρχών της δεκαετίας του 80 (post – punk και electro – pop).
Με το νέο τους άλμπουμ “Wet From Birth” οι Faint δίνουν έμφαση, όχι τόσο στον ποπ χαρακτήρα της μουσικής τους, αλλά στο ρυθμικό μέρος που κινείται ανάμεσα στο electro- funk (κάτι μεταξύ πρώϊμων New Order και Add N to (X) ) και στο αλά Νεπτθνες μηχανοποιημένο R&B. Τα βασικά όργανα παραμένουν τα ίδια (συνθς, μπάσο, κιθάρα, ντραμς) με την προσθήκγ βιολιού που στιγματίζει με τον ήχο του κάποια από τα τραγούδια του “Wet From Birth”. Το απότέλεσμα είναι αλλόκοτα επιβλητικό – με τις παχιές ηλεκτρονικές γραμμές να συστρέφονται με επίμονο τρόπο – ενίοτε και εντυπωσιακά τραχύ και επιθετιικό (ειδικά εκεί που το μπάσο τους οδηγεί προς τη μεριά των Radio 4).
Αλλά υπάρχει και ένα σοβαρό πρόβλημα: το ο,τι οι Faint είναι ξεδιάντροπα πλαστογράφοι. Το τέταρτο track του άλμπουμ δεν είναι παρά το “Remembrance Day” των B Movie (βρετανικό νέο – ρομαντικό γκρούπ των αρχών της δεκαετίας του 80) σε hooked on classics – ελέω βιολιών – διασκευή, ενώ το όγδοο track δεν είναι άλλο από το “Slow Motion” των Ultravox (όπως θα το διασκεύαζαν οι Gorillaz). Μπορεί το παιχνίδι «τι μου θυμίζει;» να είναι διασκεδαστικό για τον έμπειρο ακροατή, αλλά μάλλον λειτουργεί αρνητικά για τον καλλιτέχνη (;)
