Πολύ κάτω από την επιφάνεια του απέραντου μουσικού ωκεανού, εκεί όπου οι πάντες και τα πάντα επιπλέουν με βάση το attitude, το ντύσιμο, τον τρόπο που κρατάνε τις κιθάρες και τον τρόπο που φτιάχνουν τις χωρίστρες τους, υπάρχει μια πολιτεία όπου η επιλογή αυτών που πραγματικά αξίζουν καθορίζεται από ένα και μοναδικό κριτήριο, τη μουσική που παραδίδουν στους πολίτες της, που λάτρεις όλοι της πραγματικά καλής μουσικής, ανυπομονούν να ακούσουν κάτι καινούριο και διαφορετικό.
Η πιο πρόσφατη προσθήκη στο δημογραφικό κατάλογο της πολιτείας αυτής, είναι αυτή των Phantom Buffalo, τους οποίους κάποιοι από εσάς θα θυμάστε και ως Ponny’s, μιας και με αυτό το όνομα μας είχαν συστηθεί αρχικά. Στις αποσκευές τους κουβαλούν την πρώτη τους δισκογραφική κυκλοφορία ονόματι ‘Shishimumu’ η οποία επανεκδίδεται, αυτή τη φορά με το λογότυπο της Rough Trade και όχι με αυτό της Time-Lag Records στην οποία και έχει κυκλοφορήσει αρχικά.
Η αργή και ήρεμη μελωδία της κιθάρας στο εναρκτήριο κομμάτι ‘Golden Finish’ δίνει το έναυσμα στον Balzano-Brookes (τραγουδιστή του συγκροτήματος) ν’ αρχίσει το μονόλογο του και καθώς το μπάσο και τα τύμπανα αδημονούν και αυτά να φτάσει η σειρά τους, αναφέρει χαρακτηριστικά “If you want to go this slowly/ Let the ocean pull your body” (προσπαθώντας και αυτός με τον τρόπο του να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους προσκεκλημένους στο πάρτι μας). Τα ‘Silverfish’ και ‘A Hilly Town’ που ακολουθούν ουσιαστικά ολοκληρώνουν την εισαγωγική τριλογία, με το τελευταίο να αποτελεί ένα από τα ομορφότερα ποπ κομμάτια που έχω ακούσει προσωπικά, μέσα στην τελευταία χρονιά. Εδώ οι αργές post-rock μελωδίες των προηγούμενων δύο κομματιών εκτοξεύονται παρουσιάζοντας ένα up-beat δημιούργημα βγαλμένο από τα 60’s, τότε που ο Αγγλικός ψυχεδελικός ήχος ήταν στα φόρτε του.
Για τους λάτρεις των λεπτομερειών, το ‘Shishimumu’ παρουσιάζει μία εντυπωσιακή πρωτοπορία καθώς είναι ένας από τους ελάχιστους δίσκους παγκοσμίως, που έχει ηχογραφηθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος του με την μπάντα να παίζει live στο στούντιο (ακούγοντας προσεχτικά τις εναλλαγές στην εισαγωγή των κομματιών της προαναφερθείσας τριλογίας, θα το καταλάβετε και εσείς) αλλά επίσης και επειδή είναι εξ’ ολοκλήρου δουλεμένος σε αναλογική μορφή ήχου, που για τους μη γνωρίζοντες, συνεπάγεται πιο γεμάτο ήχο καθώς καμία συχνότητα δεν χάνεται κατά την ηχογράφηση. Το πιθανότερο είναι να σας έμπλεξα λιγάκι τώρα, αλλά τουλάχιστον εκτιμήστε την προσπάθειά μου.
….Συνεχίζοντας την παρουσίαση, στα ‘Domestic Pet Growing Seeds’ και ‘Anywhere With Oxygen’, το συγκρότημα φαίνεται ότι μπορεί εξίσου εύκολα να περπατήσει και σε πιο folk-country μονοπάτια, με τις ανάλογες κιθάρες και τη κοφτή αμερικάνικη προφορά του τραγουδιστή να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, ενώ στo ‘Missing Parachute’ η χαρακτηριστική ικανότητα της μπάντας να συνθέτει ποπ θησαυρούς φανερώνεται και πάλι. Οι διαπεραστικοί σπαρακτικοί αρπισμοί της φωνής του BB συνδυάζονται ιδανικά με αυτούς των ακουστικών και ηλεκτρικών εξάχορδων, ξυπνώντας μνήμες των Belle and Sebastian και των Shins, μπάντες των οποίων η επιρροή άλλωστε, γίνεται εμφανής σε όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Συνοδευόμενο από ένα πανέμορφο εξώφυλλο (δημιουργία και αυτό του συγκροτήματος), το ‘Shishimumu’ τοποθετείται επάξια, αν και σχετικά νωρίς, στην προσωπική μου δεκάδα για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.
