Έχει συμβεί στον παγκόσμιο μουσικό τύπο μία άνευ προηγουμένου επιχειρηματολογία σχετικά με την ηχητική αλλαγή στο σύμπαν των Low. Αρκετοί το καλωσόρισαν με ανοιχτές αγκάλες ενώ άλλοι τσαντίστηκαν. Κανείς όμως (ελάχιστες οι εξαιρέσεις) δεν μπήκε στον κόπο να κάνει ουσιαστική κριτική, διότι ουδόλως οι Low νοιάζονται για το αν άλλαξαν, ή για το αν αυτή η αλλαγή ενοχλεί κάποιος. Όταν ακούσετε το “The Great Destroyer” θα διαπιστώσετε ότι έστω και αν οι Low πήγαν στην Subpop και έστω ότι ο Dave Fridmann αγγίζει για πρώτη φορά τη μουσική κονσόλα τους, δεν έγιναν δα και οι Strokes.
Ήδη από τον προηγούμενο δίσκο (Trust, 2002, Rough Trade) κομμάτια σαν το Canada και το Last Snowstorm είχαν δώσει μία πρώτη εντύπωση για μία επικείμενη ενασχόληση με ένα κάποιο πιο θορυβώδες περίβλημα. Δεν μας πέφτει κανένας λόγος. Είναι η πιο λογική και απόλυτη μουσική εξέλιξη. Μαζί με τα live, τα EP’s και τα συνεταιρικά albums, οι Low έχουν κυκλοφορήσει 12 δίσκους. Πέρυσι έβγαλαν και ένα τριπλό best-of που σημαίνει ότι μάλλον επήλθε ένας περιορισμένος κορεσμός. Φέτος, στρατολόγησαν τον Fridmann, δυνάμωσαν τους ενισχυτές, «σκοτώνουν» κατά διαστήματα τις κιθάρες τους, αλλά επ’ουδενί μη νομίζετε ότι θα χορέψετε σε κάποιο club ένα από τα καινούργια τους τραγούδια.
Το “Monkey” που ανοίγει το δίσκο έχει ένα organ που ωρύεται σε μία μόνο νότα, το μπάσο να χτίζει τον ψευδοσπεκτορικό τοίχο, και τη κιθάρα να δίνει μελωδία. Κάτι σαν το Canada περίπου. Το “California” που ακολουθεί είναι το πιο ποπ κομμάτι τους (αν εξαιρέσουμε το Just Like Christmas που φυσικά δεν μετράει) και είναι σημάδι εξέλιξης και μόνο. Φυσικά στο δίσκο θα βρείτε τραγούδια που θυμίζουν εκατό τα εκατό τον πρότερο βίο της μπάντας. Τα “Cue the strings”, “Pissing” και “Death of a Salesman” αντλούν τη γοητεία τους από το γνωστό μινιμαλιστικό στυλ των Μορμόνων που έχουμε αγαπήσει πολλάκις. Αλλά γιατί να μείνουν εκεί;
Με μία μπακαλίστικη λογική, μπορούμε να πούμε πως οι Low ροκάρουν και καλά κάνουν. Είναι μία πολύ μεγάλη μπάντα και το έχουν αποδείξει. Έχουν φτάσει στο σημείο που μπορούν να πειραματιστούν (αν μπορεί να θεωρηθεί η αύξηση του τέμπο και της έντασης πείραμα, για τους Low ίσως) και να κυκλοφορήσουν ότι θέλουν. Μην το χάσετε.
