– Τον τελευταίο καιρό την έχω (ξανά)ψωνίσει πολύ άσχημα με τη δεκαετία του ’80, την πλευρά της όμως που ποτέ δεν θα ακούσετε να της κάνουν αφιέρωμα στα indie clubs. Αρχές των ‘80ς πιο συγκεκριμένα, ανεξάρτητες εταιρίες που έβγαζαν απίστευτους δίσκους, που τους παίρνουν τώρα κάποιοι σαν τους Futureheads ή τους Dogs Die In Hot Cars και τους σερβίρουν σαν δικό τους φαγητό στα ΄00ς. Κιτρινισμένα επτάιντσα, δοκιμασμένα από χρόνια στα ράφια δωδεκάιντσα και άλμπουμ που σήμερα δύσκολα μπορεί κάποιος να ηχογραφήσει, κι όταν το κάνει, αποτελεί το hype της χρονιάς (ναι, φίλτατοι Franz Ferdinand, σ’ εσάς μιλάω!), όλα αυτά μπαίνουν στο στόχαστρό μας και εκτελούνται εν κινήσει (και καταλήγουν σπίτι μας μέσω του καλού μου ταχυδρόμου).
Όταν αντίκρισα λοιπόν αυτή την επανακυκλοφορία κοκάλωσα! Οι πρώτες ηχογραφήσεις των Scritti Politti συγκεντρωμένες σ’ ένα cd! Πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει η ζωή; Ίσως μόνο όταν θα επανακυκλοφορήσει και το πρώτο τους άλμπουμ στη Rough Trade με τίτλο “Songs To Remember”!Οι Scritti Politti (παραλλαγή του Ιταλικού Scritti Polittici που σημαίνει Πολιτικά Γραπτά, αλλά κόπηκε για να ακούγεται καλύτερα!) σχηματίστηκαν πίσω στις ημέρες του punk και έκοψαν μόνοι τους το πρώτο τους επτάιντσο “Skank Bloc Bologna” στη δική τους ετικέτα St. Pancras, επηρεασμένοι από την DIY αισθητική των Desperate Bicycles, όπως σημειώνει στο κείμενο του εξωφύλλου ο Green Gartside, ηγέτης του γκρουπ για ολόκληρή του την καριέρα, μέχρι το 1999 δηλαδή που κυκλοφόρησαν για τελευταία φορά άλμπουμ (“Anomie And Bonhomie”), σε τελείως διαφορετικό στυλ από εκείνο με το οποίο ξεκίνησαν. Επρόκειτο για ένα αριστουργηματικό τραγούδι με έντονα reggae στοιχεία και σαγηνευτική κιθάρα και κλίμα, που άκουγα ξανά και ξανά στη συλλογή “Wanna Buy A Bridge?” που με έμπασε βίαια στο θαυμαστό κόσμο της ετικέτας Rough Trade. Εκείνη είναι που αγκάλιασε το γκρουπ και το βοήθησε να διανείμει το σιγκλάκι του, αλλά και όσα το ακολούθησαν, μέχρι και το πρώτο τους άλμπουμ – αργότερα μεταπήδησαν στη Virgin.
Εδώ λοιπόν ακούμε τα τέσσερα πρώτα τους σινγκλ – τα δύο είναι δωδεκάιντσα με τέσσερα κομμάτια, τα “4 A-Sides EP” και “Worksin Progress”, ηχογραφημένα στο στυλ των ημερών τους, γεμάτα ατέλειες στην παραγωγή αλλά και τέλεια προσωπική ηχητική άποψη. Το τρίο τότε έφερε βαρέως τις Μαρξιστικές πολιτικές του ιδέες στη μουσική που έγραφε καθώς και τις σπουδές των μελών του σε σχολές Τέχνης. Τα κομμάτια ακούγονται κάποτε άκομψα, αλλά αυτή ήταν η γραμμή που ακολουθούσαν τα περισσότερα σχήματα της εποχής : δεν υπήρχαν κανόνες και προδιαγεγραμμένες πορείες για τους μουσικούς, κανείς δεν περίμενε τίποτε το συγκεκριμένο από κανέναν, εξ ου και η αίσθηση ελευθερίας που ένιωθαν όλοι έδινε τα αριστουργήματα το ένα πίσω απ’ το άλλο.
Ανάμεσα στα υπόλοιπα διαμάντια που περιέχονται εδώ, υπάρχει και το “The “Sweetest Girl””, ένα από τα τελειότερα ποπ κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, που διασκευάστηκε αργότερα από τους Madness. Στα πλήκτρα συναντάμε τον Robert Wyatt στο τραγούδι αυτό, και τη φωνή του Green (σκέτο, όπως προτιμούσε αργότερα να ονομάζεται, ένα από τα πιο παράξενα μικρά ονόματα που δόθηκαν ποτέ;) να κάνει ανοίγματα στο πιο εύληπτο μέλλον του γκρουπ (για να τονώσουμε λίγο τη μνήμη και τις γνώσεις σας, οι Scritti Politti γνώρισαν λίγα χρόνια μετά επιτυχίες με τα κομμάτια “Wood Beez (Pray Like Aretha Franklin)” και “The Word Girl”). Εδώ περιέχεται η εκτέλεση του σινγκλ, αν και εμείς προτιμάμε τη μείξη που υπάρχει στην κασέτα του NME “C81”, ενώ στη δεύτερή του πλευρά υπήρχε το “Lions After Slumber”, όπου μπορεί να ακούσετε από πού έκλεψε η Khia ατόφιο το r & b χιτάκι της “My Neck, My Back”. And not a lot of people know that!
Απαραίτητο ντοκουμέντο της εποχής που το Βρετανικό new wave σάρωνε τα πάντα, ένα είδος μουσικής που στο δικό μας σπίτι τουλάχιστον συνεχίζει και σαρώνει. Ακούστε το γιατί!
