Με το ‘Astronaut’ οι Duran Duran επιστρέφουν, ύστερα από απουσία πέντε ετών στην ενεργό δράση αλλά και στο αυθεντικό τους line-up (Le Bon, Rhodes, John/Andy/Roger Taylor). Παρά την κυκλοφορία αρκετών δίσκων (για την ακρίβεια πέντε) την δεκαετία που πέρασε, η μπάντα δεν κατάφερε όπως διακαώς επιθυμούσε να γεμίσει επιτυχώς το κενό που ολοένα και μεγάλωνε ανάμεσα στα 80’s και στον 21ο αιώνα, με εξαίρεση κάποιες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού αναλαμπές, όπως το ‘The Wedding Album’.
Τώρα εξοπλισμένοι ξανά με την γνώριμη μουσική τους στόφα και με ορέξεις (υποθέτουμε) ανάλογες του παρελθόντος, οι Duran Duran επιστρέφουν στις ρίζες τους με το πολυαναμενόμενο νέο τους άλμπουμ.
Το σίγουρο είναι ότι το ‘Astronaut’ αντιπροσωπεύει πλήρως την πεντάδα καθώς στρέφει την δημιουργική τους διάθεση και τις συνθέσεις τους πίσω στα καθιερωμένα πιασάρικα μονοπάτια, σε αντίθεση με τις μέχρι πρότινος αποτυχημένες προσπάθειές τους. Τρανταχτή απόδειξη του εν λόγου γεγονότος αποτελεί το πασίγνωστο, λουσμένο με πλήθος κολακευτικών σχολίων πρώτο single του δίσκου ‘(Reach Up For The) Sunrise’.
Και ενώ η electro-pop αισθητική αν και κρυμμένη στο υπόβαθρο είναι ακόμη παρούσα, η έκδοση 2004 του συγκροτήματος εμπλουτίζεται με πιο funky-disco στοιχεία και αποκτάει παράλληλα μια σχετικά πιο φιλοσοφημένη αντίληψη. Τα καινούργια κομμάτια εξακολουθούν βεβαίως να βασίζονται στο συνδυασμό των synths και των κιθάρων με τα φωνητικά του Le Bon, παρουσιάζουν όμως το καθένα ξεχωριστά τις δικές του ιδιομορφίες.
Τα ‘Bedroom Toys’ και ‘Taste The Summer’ ξεχειλίζουν από funky στοιχεία τα οποία μετά από συνεχείς ακροάσεις θα σας τυπωθούν για τα καλά στο μυαλό, ενώ η ηλεκτρονική funk-disco των ‘Want You More’ και ‘Astronaut’ συνεχίζει να πάλλεται από εκεί που το ‘Pop Trash’ σταμάτησε. Στo ‘What Happens Tomorrow’ καθώς και στο ήρεμο ‘Finest Hour’, η μπάντα αποδεικνύει ότι δεν έχει χάσει την τριβή της με την δημιουργία ονειρικών ρεφρέν, φέρνοντας στο μυαλό μας την καλύτερη στιγμή του ‘The Wedding Album’, το ‘Ordinary World’. Οι αδυναμίες του άλμπουμ συγκεντρώνονται στα ‘Chains’ και ‘One Of These Days’, δύο mid-tempo ροκ μπαλάντες που δείχνουν να μην έχουν εξαρχής σαφή προορισμό.
Διαφαίνεται λοιπόν ότι οι Duran Duran σκέφτηκαν και έπραξαν σοφά, έπαιξαν εκ του ασφαλούς και σε αντίθεση με τον τίτλο του δίσκου τους, αρνήθηκαν να προβούν σε εξερευνήσεις νέων ‘περιοχών’ προσγειώνοντας το όχημα σε γνώριμα δοκιμασμένα εδάφη. Μερικές φορές η επιστροφή σε κάτι σίγουρο αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων η καλύτερη απόφαση που θα μπορούσες να πάρεις.
Υ.Γ. Η συγκεκριμένη έκδοση του δίσκου που λάβαμε περιείχε και ένα συνοδευτικό DVD διάρκειας 45’ με αποσπάσματα από την ζωντανή εμφάνιση του συγκροτήματος στο Wembley την χρονιά που πέρασε, καθώς και με συνεντεύξεις των ίδιων των πρωταγωνιστών.
