Γεννημένη στην Nevada, μόνιμη κάτοικος San Francisco, η Joanna Newsom είναι ένα άκρως σαγηνευτικό ξωτικό. Μόλις 22 χρονών, μέλος των Pleased και των Golden Shoulders, θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα της διασταύρωσης της Bjork, των Mum και του Devendra Banhart. Παίζοντας σε γενικές γραμμές avant-garde με πολλά αμερικάνικα, παραδοσιακά στοιχεία, η Newsom διατηρεί ένα ξεχωριστό μουσικό χαρακτήρα και καταφέρνει να ξεφύγει από την τυποποίηση όλων των γυναικείων παρουσιών της τελευταίας πενταετίας.
Το “The milk-eyed mender” είναι ένας «δύσκολος» δίσκος, με όλη τη διάσταση του όρου… Αρχικά εξαιτίας των «περίεργων» φωνητικών του και κατ’ επέκταση λόγω της μουσικής του αντίληψης. Φανταστείτε μια παγανιστική ομάδα να υμνεί τα στοιχεία της φύσης και η γνωστή Ισλανδή – που αναφέρθηκε πιο πάνω – να προσφέρει την πιο ακραία φωνή της.
Το εναρκτήριο ‘Bridges and balloons’, το θαυμάσιο ‘Sprout and the bean’, αλλά και το ρυθμικό ‘Peach, plum, pear’ – που σε παγώνει με τη σπιρτάδα του – είναι κάποια από τα πιο αξιόλογα αποσπάσματα του “The milk-eyed mender”. Αλλά μην νομίζεται ότι ο δίσκος δείχνει σημάδια αδυναμίας σε κάποιο μέρος του. Κάθε άλλο μάλιστα. Ακόμα και τα πιο «άνευρα», ή μάλλον τα πιο ήρεμα τραγούδια (‘This side of the blue’, ‘Swansea’, ‘Clam, crab, cockle, cowrie’) έχουν τη δικιά τους προσωπικότητα και το δικό τους λόγο ύπαρξης.
Δώστε έστω και λίγες ώρες από το χρόνο σας σε τούτη εδώ τη γλυκιά ύπαρξη και να είστε σίγουροι ότι θα ανταμειφθείτε. Εξάλλου έχω την εντύπωση ότι το “The milk-eyed mender” μπορεί να ξεπεράσει, ποιοτικά, τις πρόσφατες κυκλοφορίες άλλων σπουδαίων γυναικείων ερμηνευτριών, όπως για παράδειγμα της Patti Smith ή της Polly Jean Harvey…
