Πάντοτε εκπλήσσεσαι ευχάριστα όταν ένας άγνωστος τραγουδοποιός υποπίπτει της αντίληψής σου και ανακαλύπτεις ότι πίσω από το κοινότατο όνομά του κρύβεται ένα μικρό μα πολλά υποσχόμενο ταλέντο.
Όσο αφορά επίσης στο γράφοντα, δεν μπορεί ποτέ να πει όχι σε έναν καλλιτέχνη που γνωρίζει πώς να χειριστεί άψογα τις επιρροές του και να γράψει μια σειρά από καλοφτιαγμένα και καλοπαιγμένα ποπ τραγούδια, της Αμερικανικής σχολής μάλιστα. Εύκολα μπορείς να τον απορρίψεις σαν μιμητή μιας πάστας συνθετών που πολύ απερίσκεπτα ακυρώνουν την Τέχνη τους για χάρη μιας εμπορικής επιτυχίας, ποιος εξάλλου έχει το σθένος να αρνηθεί μια θέση στα charts και τις συνεπακόλουθες οικονομικές απολαβές;
Ο Hoskinson αξίζει κάθε εμπορική αναγνώριση που μπορεί να έρθει προς το μέρος του και να γίνει πλούσιος από τα τραγούδια του. Αν και φέρνει στο νου τον Pete Yorn για παράδειγμα ή τις καλύτερες στιγμές του Neil Finn, μπορεί να τους ξεπεράσει κάποιες στιγμές και να πλημμυρίσει το δωμάτιο με εξαίσιες Μπητλικές μελωδίες – από δεν αρχίζουν και τελειώνουν όλα; - σαν το “I Belong To You” ή το “She Still Plays Around”. Δεν επιδιώκει ούτε καυχιέται ότι ξεκινάει μια νέα μουσική επανάσταση, σε κάθε περίπτωση πάντως είναι χαρά Θεού τα τραγούδια του.
Παλιότερα μέλος των Ferocious Daisies, με αυτό το άλμπουμ κάνει το πρώτο προσωπικό του βήμα και θεωρούμε ότι αξίζει κάθε στήριξη που μπορεί να του γίνει, και ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον μας απασχολήσει σε μια πιο μόνιμη βάση. Αν η δικαιοσύνη αρχίσει να λειτουργεί σ’ αυτόν τον κόσμο, όπως λέει και το κλισέ…
