Ο Damian Katkhuda είναι ένας ακόμα βρετανός εκκεντρικός καλλιτέχνης με ορθό pop αισθητήριο, καλαίσθητο γούστο και διάθεση για διακριτικές μουσικές περιπέτειες. Με το γκρουπ του, τους Obi, ξέρει πώς πρέπει αν στήσει ένα άλμπουμ ήπιας μελαγχολίας με πολλούς αποδέκτες λόγω των περιπλεγμένων μουσικών επιρροών που πηγαινοέρχονται με υπερατλαντικές πτήσεις από την πατρίδα τους στην ανεξάρτητη Αμερική.
Το “Diceman Lopez” λοιπόν επιτρέπει πότε στην ακουστική κιθάρα, πότε στο πιάνο, πότε στα έγχορδα και πότε στο μπάντζο να καθοδηγήσουν τις συνθέσεις, χωρίς όμως ποτέ να διοργανώνει το εκλεκτικό πάρτι που η πληθώρα των οργάνων που χρησιμοποιούν υπόσχεται. Όταν αγγίζουν το mariachi feel των Calexico (όπως στο βαλσάκι “Fairground” που ανοίγει το δίσκο ή το “The Tale Of Old Rodriguez” που στέκεται περήφανα στη μέση του δίσκου ορίζοντας το peak τους) είναι εξαιρετικοί. Όταν κινούνται στα ήσυχα pop νερά των Doves (όπως στο πρώτο σινγκλ “Creatures”) είναι συμπαθητικά γλυκόπικροι το ίδιο και όταν ο Damian ποζάρει σαν ένας λιγότερο σουρεαλιστής Stephen Malkmus (“Movers And Shakers”, “Little Things”).
Από την άλλη όταν ασπάζονται την ξεπερασμένη “quiet is the new loud” φιλοσοφία, προκαλούν υπνηλία αντί συναισθηματική φόρτιση (“Sleep Well Dear Friend”) ενώ στιχουργικά οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται (ο Incredible Jack, ο Old Rodriguez) παραμένουν επιφανειακές φιγούρες που δεν έχουν τρόπο να σε εισάγουν σε ένα ενδιαφέροντα κόσμο. Οι Obi κάνουν ό,τι μπορούν για να δημιουργήσουν ένα κομψό pop δίσκο με τις συνηθισμένες μελωδίες του να εξυψώνονται από τις εξαίσιες ενορχηστρώσεις. Στέκονται αξιοπρεπώς απέναντι στην πρόσκληση αυτή, αλλά μοιάζουν ανίκανοι να την ξεπεράσουν.
