Το 2003 οι ιδιαίτερα αξιόλογοι Devics είχαν κυκλοφορήσει το άλμπουμ “The Stars At Saint Andrea”, τίτλος που προέρχεται από το ότι ο δίσκος είχε ηχογραφηθεί σε μια περιοχή της Ιταλίας με την ονομασία Saint Andrea. O ιθύνων νους των Devics ηχογραφεί τώρα ένα προσωπικό άλμπουμ ξανά στην Ιταλία, αυτή τη φορά μόνο με τη βοήθεια ενός πιάνου.
Ένα ζευγάρι χέρια κι ένα πιάνο λοιπόν, αυτό είναι ολόκληρο το περιεχόμενο του δίσκου, και καθόλου φωνή επίσης, στην περίπτωση που περιμένετε να ακούσετε τραγούδια. Μην σας παραπλανά τέλος ο τίτλος, δεν πρόκειται να ακούσετε κανενός είδους σόλο, έτσι τουλάχιστον όπως έχει καταντήσει να χρησιμοποιείται και να εννοείται ο όρος. Σόλο σημαίνει μόνος αν ενθυμίστε, και η μουσική που θα ακούσετε στο cd αντανακλά πολλές φορές τη μοναξιά, ακόμη και τη μοναξιά που νοιώθει κάποτε ο μουσικός καθώς κρατά στα χέρια του το όργανό του.
Τα 12 κομμάτια του δίσκου αντλούν άμεσα τις αναφορές τους από το ρομαντισμό του Claude Debussy και του Eric Satie, καθώς και τη μινιμαλιστική σχολή που απαιτεί οικονομία στην έκφραση αλλά και πληθωρικότητα στην εκδήλωση του συναισθήματος του καλλιτέχνη. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν μιλάμε ούτε κατά διάνοια για ροκ άκουσμα, μα αυτό δεν νομίζουμε ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην απόλαυση από τον οποιοδήποτε αυτών των εξαίσιων ήχων.
Είμαστε οι τελευταίοι που θα παραδεχόμασταν ότι η μουσική είναι μία, αυτή τη φορά πάντως θα κάνουμε την εξαίρεση και θα σας παρακινούσαμε να χαθείτε στη μαγεία των χτυπημάτων των ασπρόμαυρων πλήκτρων του Dustin O’Halloran. Δώστε του μια ευκαιρία και στοιχηματίζουμε ότι τα Κυριακάτικα πρωϊνά σας δεν θα είναι ποτέ πια ίδια!
