"Όσοι πιστοί της PJ Harvey, προσέλθετε": έτσι θα μπορούσαμε να συστήσουμε το νέο άλμπουμ της M. Faithfull, της διάσημης [για τη σχέση της με το Mick Jagger στα 60s, για την παρακμιακή ζωή ("Sister Morphine") στα 70s και για τη φωνή της στα 80s/90s] αυτής εξηντάχρονης ερμηνεύτριας. Η PJ Harvey, μπορεί να έγραψε μουσική και στίχους για πέντε από τα δέκα τραγούδια του "Before the Poison", όμως η ερμηνεία της M. Faithfull είναι αυτή που ξεχωρίζει και δίνει λίγο χρώμα σε αυτά τα σχεδόν πανομοιότυπα γοτθικά blues που ακούγονται σαν outtakes από το ντεμπούτο άλμπουμ της Harvey.
H M. Faithfull, βλέπετε, δεν είναι τραγουδίστρια, αλλά ερμηνεύτρια και έχει ανάγκη ένα κείμενο (στίχοι) και ένα σκηνικό (μουσική). Και αυτό το δεύτερο παραείναι γυμνό και φορμαλιστικό για μια φωνή/ερμηνεία έντονα θεατρική. Σε αντίθεση με τη PJ Harvey, ο έτερος συνεργός σε αυτό το άλμπουμ, ο Nick Cave (που έγραψε τη μουσική σε τρία τραγούδια), "δούλεψε σκληρά για να αναδείξει τη θεατρική ποιότητα της M. Faithfull" και τα κατάφερε.
Το βραχνό κρώξιμο της φωνής (μια φωνή που ακούγεται αισθησιακή μα και συνάμα πικραμένη υπαρξιακά κουρασμένη) της Faithfull αποπνέει μια έντονη ερημωτική θεατρικότητα, η οποία και αναδεικνύεται με τη βοήθεια του μουσικού σκηνικού που στήνουν οι Bad Seeds. Ακόμη καλύτερα, ο Damon Albarn (των Blur), με την ορχηστρική folk του "Last Song" οδηγεί τη Marianne πίσω στα 60s, ενώ ο συνθέτης Jon Brion με τον Carousel ήχο του "City of Quartz" στήνει ένα μαγικό κόσμο, κάτι μεταξύ μιούζικαλ και γερμανικού καμπαρέ.
Το "Before the Poison" ακούγεται σαν το "Βουλεβάρτο των Ραγισμένων Ονείρων", μόνο που μερικά από τα όνειρα αυτα παραείναι μίζερα και σκοτεινά.
