Επος και ξανά έπος κυρίες και κύριοι. Προσπαθώ να γίνω βερμπαλιστής σαν τον συνάδερφο Κωνσταντίνο Τσάβαλο και να προσπαθήσω να διερευνήσω τις συναισθηματικές πτυχές αυτού του δίσκου αλλά η μικροαστική μου καταγωγή ξυπνάει και με κάνει να βροντοφωνάξω «Έπος».
Oι Massive Attack αποτελούν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα για ένα και μοναδικό λόγο. Ηταν το μόνο συγκρότημα που με το πρώτο του δίσκο επαναπροσδιόρισε την μουσική του Marvin Gaye για την γενιά των 90’s. Γιατί όπως και να το κάνουμε η επιρροή του στο Blue Lines ήταν τόσο έντονη όσο και η μυρωδιά της ganja που τόσο λατρεύει αυτή η μπάντα. Τα υπόλοιπα άλμπουμ που ακολούθησαν συνέχισαν να δημιουργούν νέα μουσικά τοπία χρησιμοποιώντας παλιά υλικά, ενώ πρέπει να είμαι ο μόνος που θεωρεί ότι ο τελευταίος τους δίσκος ήταν απίστευτος (αν δεν αντέχετε το σκοτάδι, καλύτερα να αγοράσετε τους δίσκους που σας προτείνουν τα lifestyle μουσικά περιοδικά).
Αυτό το νέο εγχείρημα των Massive Attack έχει ένα βασικό πλεονέκτημα. Δεν είναι μουσική που θα σε κάνει να την σιγοψιθυρίσεις ή θα μείνει κολλημένη στο μυαλό σου. Όμως, πιστέψτε με, όταν θα τοποθετήσετε το δισκάκι αυτό cd player και πατήσετε το play, θα καταλάβετε τι εννοώ. Μιλάμε για μουσική που δημιουργεί vibe και σίγουρά κάθε φορά που θα την ακούτε θα θυμάστε την πρώτη στιγμή. Off Beat πιάνα συνδυάζονται αρμονικά με smoked out beats και κιθάρες. Αυτό που είναι αξιοθαύμαστο σε αυτό τον δίσκο είναι η αρμονία των ήχων που δεν συνηθίζεται σε κινηματογραφικά soundtracks.
Τωρά αν είσαστε από εκείνα τα παιδάκια που όταν ήταν μικρά δεν μπορούσαν να περιμένουν για να διαβάσουν ολόκληρο το βιβλίο και πάντα γύριζαν την τελευταία σελίδα, απλά κάντε skip στο Right way to hold a spoon, ανοίξτε ένα μπουκάλι ...(λογοκρισία αρχισυντάκτη: από το αγαπημένο του Gizmo, που αλλάζει κάθε μέρα!), ανάψτε το πρώτο τσιγάρο και χαθείτε στην ambience του κομματιού. Μουσική για περίεργα όνειρα που ξυπνάς και δεν ξέρεις αν βίωσες μια αρνητική ή θετική εμπειρία. Μουσική για sex που δεν κοιτάει «επιδόσεις» αλλά στηρίζεται στο ένστικτό και στο άγριο πόθο. Μουσική γενικά για την καλύτερη σκηνή μιας ταινίας.
Την ταινία τελικά δεν την είδα. Ίσως μου χάλαγε την ήδη τέλεια εικόνα που έχω για την μουσική. Παρακαλώ κύριε editor, στο μέρος που γράφουμε την βαθμολογία, μην γράψετε πολύ καλό απλά προσθέστε ακραία καλό.
