Μια επιπόλαια ακρόαση των δύο πρώτων, ας πούμε, tracks από το ντεμπούτο άλμπουμ των Kasabian θα οδηγούσε αυτόχρημα στην κατηγοριοποίηση της μπάντας ως μια φθηνή απομίμηση του ήχου και της mentalite των Happy Mondays και ως μια προσπάθεια εφιαλτικής νεκρανάστασης του προ δεκαπενταετίας ήχου του 'Madchester', όταν η indie-rock συναντούσε το house και δημιουργούσε το ευφορικό baggy κίνημα.
Είναι αληθές -ευλόγως για όποιον διαθέτει αυτιά και ακούει- πως ο ήχος της τετραμελούς αυτής μπάντας από το Leicester βασίζεται στην τριαδική θεότητα των Happy Mondays - Primal Scream - Stone Roses, αλλά και στο electro-rock των Chemical Brothers. Για παράδειγμα, στο "Processed Beats" η υδραργυρική κιθαριστική ποπ των Stone Roses περνάει από το φωτοτυπικό των Kasabian, και γενικά, καθ' όλη τη διάρκεια του άλμπουμ οι Happy Mondays -σε διάφορες εκδόσεις- στοιχειώνουν τον ήχο τους.
Οι Kasabian δεν είναι όμως μια τόσο εύκολη υπόθεση ώστε να τους καταδικάσεις για μεταχρονολογημένη νεκροφιλία. Ακούστε λίγο πιο προσεκτικά και ανακαλύψτε πως οι Kasabian πετυχαίνουν νέες διασταυρώσεις ήχων με ικανοποιητικά και ενδιαφέροντα αποτελέσματα: ένα μίγμα electro ήχων και rock'n'roll διάθεσης, άλλοτε ευφορικό και άλλοτε ατμοσφαιρικό.
Μπορεί τα "Club Foot" και "Processed Beats" που ανοίγουν το cd να θυμίζουν έντονα άλλα πράγματα (το μεν πρώτο ένα μίγμα Chemicals με Happy Mondays, το δε δεύτερο ...τα είπαμε παραπάνω), εν τούτοις δεν παύουν να είναι δυνατά καλέσματα για μεγάλες εντάσεις. Στο "Reason is treason", το οποίο όμως ακολουθεί, το μετρονομικό kraut beat συναντά το baggy rock (σαν ένα μίγμα των Prolapse ή Stereolab σε μίξη των Happy Mondays με ολίγον από μπαροκ-ποπ των 60s!!). Ακούγεται και σας βεβαιώ πως είναι πολύ νόστιμο.
Στη συνέχεια, με τα "ID" και "LSF", οι Kasabian παντρεύουν το εκστατικό rock των Doves με την ambient electro των 808 State, ενώ στο "Running Battle" οι σκοτεινοί ήχοι των Cure, η ατμοσφαιρική ποπ των Depeche Mode και το electro-hop των Roots Manuva δημιουργούν ένα επιβλητικό soundtrack.
Ενίοτε, επίσης, ο ήχος γίνεται πιο ψυχεδελικός -σα να ακούς "πειραγμένους" Beatles με trance ("Test Transmission") και folk στοιχεία ("Butcher Blues") ενώ το "Cut Off" με το dub-dance hall στοιχεία, επαναφέρει στη μνήμη -άραγε τους θυμάται κανείς;- τους Renegade Sound Wave.
Όλα καλά και να ακούγονται όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και αδυναμίες: όπως ό,τι το deja vu παρά είναι έντονο, το ότι οι φωνητικές δυνατότητες των Sergio Pizzorno και Tom Meighan δεν ανταποκρίνονται πλήρως στην ολοδύναμη και ευφορια φύση της μουσικής και το ότι κάπου οι Kasabian επαναλαμβάνουν εαυτούς (ως προς τα βασικά μοτίβα της μουσικής των).
