Για να μας πείσουν οι Animal Collective είναι πραγματικά μια κολεκτίβα και όχι ένα κανονικό συγκρότημα, φροντίζουν να ηχογραφούν με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς μελών, όπως και ο καθένας μόνος του. Έτσι σχεδόν παράλληλα με το Sung Tongs, το δίσκο που κυκλοφόρησαν οι Avey Tare και Panda Bear, κυκλοφορεί και ο Panda Bear (δηλαδή ο κύριος Noah) την προσωπική δουλεία του.
Η έκφραση “προσωπική δουλεία” χαρακτηρίζει πλήρως το Young Prayer. Ο ήχος αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από τη φωνή και την ακουστική κιθάρα του Panda Bear, ενώ η θεματολογία αντλείται καθαρά από τα προσωπικά του βιώματα. Συγκεκριμένα το τραγικό γεγονός που στοιχειώνει όλο το δίσκο είναι ο θάνατος του πατέρα του. Έτσι κατά κάποιον τρόπο έχουμε 9 αποσπάσματα μιας προσευχής, με τη φωνή του Noah σε πολλά σημεία εντελώς απογυμνωμένη, να ακροβατεί σε περίεργα μονοπάτια, παραπέμποντας σε μια αρσενική εκδοχή της Bjork του Medula.
Το Young Prayer διαθέτει μυσταγωγική ατμόσφαιρα και έντονα συναισθηματικό χαρακτήρα, κάτι σαν ένα folk μοιρολόι, ή μια ‘λευκή’ εκδοχή της gospel. Δε συναντάμε εδώ τους περίεργους ήχους των Animal Collective, αλλά οι πειραματισμοί συνεχίζουν να υφίστανται, κυρίως στη δομή των κομματιών και την ερμηνεία του Noah. Η διάρκεια του δίσκου είναι μικρή, περίπου 30 λεπτά, ικανή όμως να δώσει με επάρκεια το στίγμα της μουσικής του Noah. Κάτι εκτενέστερο, στο ίδιο στυλ, πολύ πιθανό να γινόταν και κουραστικό.
Η πρώτη σκέψη βλέποντας άλλη μια κυκλοφορία της παρέας των Animal Collective είναι ότι λόγω της μεγάλη παραγωγικότητάς τους κινδυνεύουν να πέσουν τα standards. Ακούγοντας όμως το Young Prayer και μελετώντας το όλο concept που βρίσκεται πίσω του, καταλαβαίνουμε ότι η κυκλοφορία του κρίνεται επιβεβλημένη γιατί το αποκλειστικό κίνητρό της είναι η ανάγκη έκφρασης του δημιουργού. Αυτό ακριβώς που θα ήταν το ιδεατό για ότι κυκλοφορούσε σε έναν αγνό και χωρίς σκοπιμότητες μουσικό κόσμο.
