Ηλεκτρονική μουσική: ambient, chill out, muzak, μουσική-ταπετσαρία, μουσική για καφέ, για αίθουσες χαλάρωσης, για φουτουριστικά ηλιοβασιλέματα, για neon πρωϊνά, για τη super paradise πλαζ, για after hours κλαμπ, για αίθουσες αναμονής, για... Γιατί εγώ τώρα προτιμώ τους Blue Nile (και τους μουσκεμένους δρόμους) ή το Lost In Translation αντί για όλη αυτή τη μοδάτη μουσική ...είναι μάλλον δικό μου πρόβλημα.
Είναι όμως έτσι; Που είναι η φαντασία; Το συναίσθημα; Η πρωτοτυπία; Η έμπνευση; Πόσο ενοχλητική είναι αυτή η εκνευριστική ομοιομορφία, η ηχηρή ανωνυμία, η έλλειψη πειραματικής διάθεσης ή διεύρυνσης του δημιουργικού ορίζοντα (πέρα από τα τετριμμένα -και στοιχειώδη- techno, house, latin, fusion μοτίβα);
"Καθαρή Ουγγαρέζικη ηλεκτρονική μουσική"; Καθαρή; Με ποία έννοια; Αφού, κάλλιστα, θα μπορούσε να είναι ελληνική, φινλανδική, βρετανική ή από οπουδηποτε αλλού στον κόσμο και για τους διάφορους Gero, Superbeat, Duel, Fusion-X, Toy Division (χα!) κτλ. να είχαμε τα ονόματα των... δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Όλα αυτά που πρόκειται να ακούσεις στο "Cafe Unicum" μπορείς να τα ακούσεις σε δεκάδες άλλες συλλογές. Κάποιες από αυτές θα είναι καλύτερες από αυτή εδώ, κάποιες άλλες χειρότερες. Τι σημασία έχει!
