Πώς θα ακούγονταν σήμερα οι Japan αν συνέχιζαν να ηχογραφούν και είχαν προσαρμόσει τον ήχο τους στις απαιτήσεις της εποχής; Ακριβώς όπως οι Casualty Park από το Sacramento! Μάλιστα, στο πρόσωπο του τραγουδιστή, συνθέτη και εν γένει ηγέτη Martin Birke διαθέτουν μια φωνή που σε ορισμένες στιγμές ακούγεται τόσο ίδιος με τον David Sylvian, ώστε ασυναίσθητα παίρνεις στα χέρια το βιβλιαράκι του cd για να τσεκάρεις μήπως εδώ υπάρχει η συμμετοχή του τελευταίου στα φωνητικά! Ακούστε για παράδειγμα το “Heroin Chic” και θα με θυμηθείτε!
Στην τρίτη τους αυτή δουλειά – μετά τα άλμπουμ “Telepathy” και “Smoke” – συνεχίζουν το ταξίδι τους στο θαυμαστό «καινούργιο» κόσμο της synthpop και μας δίνουν εξαιρετικά ηχητικά δείγματα του είδους. Οι επιρροές είναι οι γνωστές (Depeche Mode, Front 242 κτλ. κτλ.), αν όμως υπάρχει κάτι που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι ότι τα τραγούδια τους δεν βαρυγκομούν κάτω από το βάρος των ηλεκτρονικών, ο ήχος τους είναι καθαρός και αρκούντως «φυσικός», ενώ το γενικό κλίμα του δίσκου φλερτάρει περισσότερο με αποχρώσεις του γκρίζου παρά του μαύρου.
Το σχήμα, έχοντας γράψει πολλές φορές μουσική για μια πλειάδα παραστάσεων, κινηματογραφικών έργων και ραδιοφωνικών εκπομπών, πλησιάζει σε αρκετά κομμάτια κοντά στο ατμοσφαιρικό χαλί που απαιτούν οι παραπάνω περιστάσεις, στο στυλ των In the Nursery για παράδειγμα, αν και το φόρτε του είναι τα τραγούδια με τα φωνητικά. Υπάρχουν πολλά και καλά από δαύτα στο “Executive Flesh”, και μάλιστα της συνομοταξίας εκείνης που μπορούν να ακουστούν και – γιατί όχι – να αγαπηθούν και από ακροατές που δεν έχουν και μεγάλη σχέση με το συγκεκριμένο ήχο που πρεσβεύει το συγκρότημα. Προσεγγίστε λοιπόν άφοβα.
