Βλέποντας το όνομα του συγκροτήματος, τον τίτλο του δίσκου και το συννεφιασμένο εξώφυλλο πείθεσαι με μιας ότι πρόκειται για τον ιδανικό δίσκο για το φθινόπωρο. Σε καμιά περίπτωση δεν περιμένεις το περιεχόμενο να είναι οτιδήποτε άλλο από σκοτεινή μελαγχολική μουσική, κατάλληλη για τα μουντά φθινοπωρινά απογεύματα. Όντως αυτό συμβαίνει, μια και οι σκοτεινές προθέσεις των Great Depression διακρίνονται πεντακάθαρα από το ντεμπούτο τους κιόλας Unconscious Pilot.
Αν και κατάγονται από την Μινεάπολη, ηχογραφούν για την Βρετανική Fire Records. Λογικό μια και ο ήχος τους προσεγγίζει περισσότερο αυτή την πλευρά του ατλαντικού. Βρίσκονται κάπου ανάμεσα στους Echo & the Bunnymen, τους Red House Painters και τους Slowdive. Τα βαριά φωνητικά του frontman Todd Casper είναι ελαφρώς χωμένα στο background και η παραγωγή να είναι γενικά μουντή και βαρυφορτωμένη. Ότι καλύτερο δηλαδή για εμάς τους Έλληνες, που περιέργως έχουμε μια έφεση σε όσους ακούγονται σαν group των early 90s και κινούνται μεταξύ θλίψης και μιζέριας.
Οι Great Depression βέβαια δεν είναι μόνο αυτό. Διαθέτουν κομμάτια που θα ζήλευαν οι τωρινοί Puressence, όπως το 'Two Is Fine', όπως επίσης και δυο εξαιρετικά instrumentals που μόνο ως 'γεμίσματα' δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Αυτά είναι το καθοδηγούμενο από το πιάνο 'Andel Pro Alyce' και το οχτάλεπτο Meet The Habsburgs, που αφού ρίξει εντελώς τους ρυθμούς του δίσκου κάνει το απότομο πέρασμα στο The Sargasso Sea που παραπέμπει σε Housemartins.
Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι ενδεχομένως η τελειομανία των Great Depression τους οδήγησε στο να βαρυφορτώνουν την παραγωγή και να δημιουργούν ένα ελαφρώς κλειστοφοβικό κλίμα. Σχεδόν απαραίτητα σε κάθε τραγούδι συναντάμε πολλά επίπεδα από κιθάρες, πλήκτρα, χορωδιακά φωνητικά και πιθανότατα έγχορδα. Αυτό βέβαια δεν είναι χαλάει το καλό αποτέλεσμα και κατά πάσα πιθανότατα στις επόμενες κυκλοφορίες τους, έχοντας αυξημένη αυτοπεποίθηση, να τα πάνε και ακόμα καλύτερα.
