Κατά ένα περίεργο λόγο έχω αρχίσει να νιώθω λίγο γερασμένος. Βασικά, στην αρχή νόμιζα ότι τα αστεία της κοπέλας μου για την ηλικία μου με είχαν κάνει να νιώθω έτσι, αλλά μετά κατάλαβα ότι είχα φθάσει σε αυτή την κατάσταση που έτρεμα όταν ήμουν πιτσιρικάς, δηλαδή να είμαι ο επικριτικός κωλόγερος που γκρινιάζει για την νέα γενιά. Παρότι έβλεπα τα πιτσιρίκια να αγοράζουν με το κιλό τα cd του 50 Cent, εγώ έψαχνα το πλησιέστερο κοπίδι κάθε φορά που άκουγα κομμάτι του να παίζεται σε μεγάλο ηχοσύστημα.
Έτσι όταν έλαβα το cd του φίλου του και μέλους των G–Unit, mr Lloyd Banks, αποφάσισαν να μην είμαι επικριτικός αλλά πιο χαλαρός. Σκέφτηκα ότι ίσως παίρνω την μουσική πολύ σοβαρά και μερικά κομμάτια είναι καθαρά για το dancefloor, κάτι που δεν θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα. Τελικά το κακό είναι ότι μερικοί άνθρωποι δεν παίρνουν όλους τους υπόλοιπους σοβαρά. Το cd είναι το απόλυτο stinker -μετά από μια ακρόαση σου έρχεται να εισχωρήσεις στην Αλκάιντα και να βομβαρδίσεις μερικούς αμερικάνικους κώλους για αυτά ακριβώς τα σκουπίδια.
Το r'n’b / hip hop υβρίδιο είναι υπεύθυνο για μερικά από τα ωραιότερα κομμάτια στην ιστορία της μαύρης μουσικής, αλλά εδώ αποτελεί ακόμα ένα τρόπο για την εξοικονόμηση χρημάτων. Για όνομα του θεού αυτός ο κύριος δεν μπορεί να ριμάρει ούτε για να σώσει το τομάρι του, ενώ μερικές φορές κάνει τον Puff Daddy να ακούγεται ως ο καλύτερος mc και τότε καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα είναι επικίνδυνα. Οι στίχοι περιορίζονται στο να μιλάνε για τα υπάρχοντα που έχει αποκτήσει, για τις γυναίκες που τον ποθούν σαν κολασμένες αλλά και για το πόσο απίστευτος είναι. Αναρωτιέμαι μερικές φορές αν αυτοί οι άνθρωποι μπορούν αν επανέλθουν στην πραγματικότητα μετά το τέλος της καριέρας τους.
Μόνο στο Warrior Part 2 όπου συμμετέχουν ο Nate Dogg και ο Eminem ακούς κάτι που μπορείς να το ανεχτείς αλλά τα αδύναμα beats της παραγωγής θα σε εκνευρίσουν στο τέλος.
Τελικά νιώθω καλύτερα. Ακόμα και να έχω γεράσει, τέτοιες βλακείες δεν άκουγα ούτε πιτσιρικάς. Απλά αποφύγετε αυτόν τον δίσκο...
