Με τις καλύτερες προϋποθέσεις ξεκινάμε την ακρόαση αυτού του δίσκου, αφού είναι κυκλοφορημένος από την εταιρία που μας έδωσε πρόσφατα έναν ακόμη πολύ καλό δίσκο, το άλμπουμ των Death Cab For Cutie “Transatlantisism”.
To “Glass Floor” των Maritime είναι ένας πολύ περισσότερο ποπ δίσκος από το προαναφερθέν άλμπουμ, στην πραγματικότητα είναι ένας τόσο ποπ δίσκος, όσο ποπ μπορεί να είναι ένας δίσκος. Το πιο κοντινό σημείο αναφοράς του δίσκου είναι οι Housemartins στην γρήγορες στιγμές τους, ενώ δεν είναι λίγες και οι φορές που πηγαίνουν αρμένικη βίζιτα στην αισθητική των Smiths και των πιστών ακολουθητών τους, των Gene. Κι όλα αυτά από μια μπάντα που αποτελεί γέννημα – θρέμμα της Αμερικανικής ηπείρου!
Κι όχι μόνο αυτό! Σκεφτείτε να σας πούμε ποιοι είναι οι μουσικοί που απαρτίζουν αυτή τη μπάντα! Οι Maritime ξεκίνησαν από δύο μέλη των καλών emo-pop The Promise Ring, οι οποίοι μετά από τέσσερα άλμπουμ διαλύθηκαν. Οι Davey Von Bohlen και Dan Didier συνεργάζονταν ήδη παράλληλα κάτω από το όνομα Vermont, είχαν μάλιστα κυκλοφορήσει δύο ακόμη άλμπουμ μ’ αυτό το όνομα, οπότε ήταν λογικό να μείνουν μαζί και να συνεχίσουν. Άλλαξαν όνομα επειδή στην παρέα τους προστέθηκε ένα επιπλέον μέλος, ο Eric Axelson από τους επίσης καταχωρημένους πλέον στα βιβλία της ροκ ιστορίας The Dismemberment Plan, με τέσσερα άλμπουμ κι αυτοί στο ενεργητικό τους. Τώρα το πώς τους βγήκε τόσο ξεκάθαρα ποπ η νέα τους πορεία, είναι απορίας άξιο.
Ό,τι παίζουν πάντως, το παίζουν με απίστευτη φρεσκάδα, χώρια που υπάρχουν κι ορισμένες στιγμές που θα σας παραπέμψουν και στο περισσότερο «έντεχνο» παρελθόν τους. Ήτοι υπάρχουν κομμάτια στο ευαίσθητο μπαλαντοειδές στυλ των Belle & Sebastian, ή άλλα που θα σας παραπέμψουν στο ελαφρύ αφηγηματικό ύφος κάποιων σαν τους Embrace για παράδειγμα (“King Of Doves”). Σε κάθε περίπτωση, η μουσική του “Glass Floor” είναι σφόδρα ερωτευμένη με την γοητεία της Βρετανικής ανεξάρτητης ποπ, οπότε οι φίλοι του είδους οφείλουν να σπεύσουν να την απολαύσουν.
