Να τι γράφει στο εσώφυλλο του εν λόγω CD ο Paul Morley, ένα από τα πάλαι πότε τρομερά παιδιά του Βρετανικού μουσικού τύπου εποχής μετα – πανκ: "Οι Trash Palace είναι η τέλεια μπάντα για ένα κλαμπ, στο οποίο η μουσική πολιτική – εαν αυτή σε «ανάβει» - ηχεί σαν κάτι από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας σκηνοθετημένη στα 2077 από έναν απόγονο του Μαρκήσιου Ντε Σαντ που είναι παντρεμένος με μία απόγονη του Serge Gainsbourg. Το κλαμπ παίζει neu – electro, punk – electro, death trance, glitch pop". Μη μου πείτε πως δεν ακούγεται προκλητικά ενδιαφέρον;
Στην πραγματικότητα πρόκειται όμως για μπουρδολογία της υπερβολής και σας το λέει κάποιος που δηλώνει fan του εν λόγω γραφιά. Αλλά το ν’ανυψώσεις ένα κοινότοπο, μηρυκάζον υβρίδιο της electro – whatever (!) με κονσερβοποιημένα rock riffs (χα!) σ’ένα διανυσιακό μουσικό όργιο, ε! αυτό παραπάει.
Για παράδειγμα, οι Trash Palace (δηλ. ο γάλλος παραγωγός Dimitri Tikovoi, ο οποίος ζει εδώ και χρόνια στο Λονδίνο) άλλοτε ηχούν σαν κακή φωτοκόπια του Aphex Twin (“The Metric System” σε φωνητικά του Brian Molko των Placebo) και άλλοτε σα φτωχή απομίμηση του Dj Shadow (“Your Sweet Love” σε φωνητικά της gothic Καλομοίρας ...σύγγνώμη, εννοούσα της Alison Shaw από τους (Tanes), ή ακόμη χειρότερα σα τους Sigue Sigue Sputnik (ποιούς;)
Υπάρχουν όμως και 2 – 3 πράγματα που αξίζουν της προσοχής μας. Το ένα είναι το “Sex on the Beach” (όλο το άλμπουμ υποτίθεται πως είναι μια πραγματεία πάνω στις σεξουαλικές φαντασιώσεις), ένα νευρωτικό electro – pop μ’ ολίγον από Fat Boy Slim. Το άλλο έιναι το πνιγηρό “The Insult” με τον John Cale (αυτός τώρα πως βρέθηκε εδώ;) να εξιστορεί μια ερωτική συνάντησή του, και το τρίτο η διασκευή στο tour – de force της αισθησιακής τραγουδοποιίας, το “Je t’aime moi non plus” του Serge Gainsbourg, από το δίδυμο των Brian Molko και Asia Argento (πρόκειται για την κόρη του ιταλού μετρ του τρόμου Dario Argento).
Έχοντας έτσι τα πράγματα, φίλτατε Paul Morley, θα σε αφήσω με τις φαντασιώσεις σου (και τα ανάλογα φετιχιστικά κλαμπ) και θα επιστρέψω στους δίσκους των Tricky, Portishead, Aphex Twin απ’όπου ο Dimitri Tikovoi «τραβάει» υλικό.
