Η Fefe Dobson είναι μια, μόλις 19 ετών, μιγάδα από το Οντάριο του Καναδά’ αν νομίζετε δε, πως πρόκειται για μια ακόμη τραγουδίστρια του σύγχρονου R ‘n’ B, ατυχήσατε. Εαν λάβετε υπόψιν σας πως τα 2/3 του ντεμπούτου άλμπουμ της βασίζονται σε μεταλλο – ειδή riffs (παιγμένα βεβαίως από επαγγελματίες μουσικούς) του nu – metal ( ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) ή πως το άλμπουμ ανοίγει με το δυναμικό “Stupid Little Love Song”, ένα punk – pop τραγουδάκι (αραίωσης 1 – 10), αντιλαμβάνεστε πως μιλάμε πλέον για ένα τυποποιημένο προΙόν βασισμένο στο μοντέλο της Avril Lavigne και της Pink.
Τι να κάνουμε! Υπάρχει και μια γενιά που μεγάλωσε ακούγοντας Limp Bizkit αντί για Metallica και Green Day αντί για Black Flag, έχοντας παράλληλα ως θεούς συγκροτήματα σαν τους Red Hot Chilly Peppers και τους Nirvana. Έτσι, όλο το πράγμα καταλήγει σε μια νέα (;) μορφή ποπ τραγουδίστριας, η οποία δεν είναι απλά μια μαριονέτα της μουσικής βιομαχανίας, αλλά γράφει στίχους και μουσική (όπως η Fefe Dobson), έχει να πει πράγματα για τις ζωές των συνομήλικων κοριτσιών (πράγματα που κουβαλάνε πίκρα, θυμό, αντίδραση) και γενικά το όλο υφάκι είναι ήπια επιθετικό, επαναστάτριες με ή χωρίς αιτία και με ένα εμφανές πλαίσιο λειτουργίας!
Η αλήθεια είναι, όμως, πως το εν λόγω άλμπουν είναι καλό για το είδος του: είναι επαγγελματικά καλοφτιαγμένο, βρίθει από catchy (χειρότερα και από τσίχλα που κολλάει στο παπούτσι σου) ρεφρέν, η Dobson έχει καλή ποπ φωνή, ενώ υπάρχουν συνθέσεις – όπως, π.χ, η power μπαλάντα “Julia”, το αλά 80’s ποπ – ακι “Don’t Go” και το ώριμο “Rainbow” – που δείχνουν ένα άλλο – καλύτερο και λιγότερο της εποχής – μέλλον για την Fefe Dobson.
