Στην περιγραφή ‘Βιεννέζος κιθαρίστας ο οποίος έχει εντρυφήσει στην πειραματική ηλεκτρονική σκηνή’ το πρώτο όνομα που σου έρχεται στο μυαλό είναι ο Christian Fennesz. Ο Martin Siewert διεκδικεί με τη σειρά του λίγη από τη δόξα του προαναφερθέντα, χρησιμοποιώντας πάνω κάτω τα ίδια συστατικά και επιχειρώντας να φτιάξει το δικό του ‘endless summer’ με τον πρώτο του σόλο δίσκο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Siewert δεν είναι βέρος Αυστριακός μια και ως χώρα γέννησης αναγράφεται η Γερμανία, αλλά η Βιέννη ως σύγχρονη Μέκκα της πειραματικής μουσικής τον προσέλκυσε κοντά της. Εκεί συμμετείχε σε δεκάδες συνεργασίες και projects που είτε είχαν να κάνουν καθεαυτού με τη μουσική είτε με την ηχητική επένδυση ταινιών και θεατρικών παραστάσεων.
Το No Need To Be Lonesome είναι η φυσική συνέχεια της καλλιτεχνικής του πορείας, ένας δίσκος φτιαγμένος εξ ολοκλήρου από τον ίδιο, με ελάχιστες συμμετοχές άλλως σε συνοδευτικά όργανα όπως το μπάσο και τα drums.
Η μουσική του Siewert παρόλα τα στοιχεία αυτοσχεδιασμού και αποδόμησης που διαθέτει, στηρίζεται κατά βάθος στη μελωδία και σε ορισμένα σημεία στο ρυθμό. Οι ήχοι που περιέχονται στο No Need… ξεκινούν από δυο διαφορετικές κατευθύνσεις. Από τη μια η κιθάρα και τα riffs που μεταλλάσσονται από μια σειρά ψηφιακών επεξεργασιών και από την άλλη τα αναλογικά synthies με τους περίεργους ήχους τους. Κάπου στο ενδιάμεσο βρίσκεται και το laptop του Siewert για να προσθέτει textures και να παρεμβάλει clicks και άλλους θορύβους.
Οι πέντε συνθέσεις του δίσκου αγγίζουν σε διάρκεια τη μια ώρα, χωρίς όμως σε καμιά περίπτωση η μουσική να γίνεται μονότονη. Κάτι η ποικιλία των ήχων, κάτι οι προσθήκες ρυθμών και κυρίως οι αρκετά συμπαγείς για το συγκεκριμένο είδος συνθέσεις και το ενδιαφέρον κρατιέται αμείωτο μέχρι το τέλος. Τα κατάφερε λοιπόν ο Siewert και κέρδισε τις εντυπώσεις σε όλους τους τομείς, από το μίνιμαλ design του artwork μέχρι το άκρως ενδιαφέρον περιεχόμενο.
