Η ιδέα μου είναι ή όντως η εικόνα στο εξώφυλλο είναι στεγνή αντιγραφή από την κλασική φωτογραφία των Spiritualized, όπου ο Jason Spaceman περπατάει με την Kate Ridley αγκαζέ φορώντας μια στολή διαστημανθρώπου (αυτή που έγινε και εξώφυλλο του “Pure Phase” από κάποιο διάστημα και μετά); Ακούγοντας πάντως ετούτο το τρίτο άλμπουμ των Snow Patrol, δεν είναι λίγες οι φορές που θα νιώσετε ένα déjà vu αίσθημα.
Κατ’ αρχήν τα τραγούδια τους είναι άμεσα επηρεασμένα από την αμερικάνικη ροκ σκηνή της δεκαετίας του ’90, οπότε να περιμένετε μερικούς από τους ήρωές τους να σκάνε μύτη ανά τακτά χρονικά διαστήματα μέσα από τις στροφές του cd, με πρωτοστατούντες περισσότερο τους Sebadoh για παράδειγμα, ή ακόμη και τους Ken Stringfellow και Beck, των οποίων τη φωνή μας θυμίζει αυτή του τραγουδιστή, κιθαρίστα, πληκτρά, στιχουργού, συν-συνθέτη και άτυπου αρχηγού της μπάντας Gary Lightbody. Ούτε οι ίδιοι εξάλλου αρνούνται ότι ακούγοντας συγκροτήματα σαν τους Pixies ή τους Dinosaur Jr αποφάσισαν να ξεκινήσουν να παίζουν μουσική, οπότε τι λογικότερο να περνάνε αυτές τους οι επιρροές και στα τραγούδια τους. Τραγούδια που κάποιες φορές θα σας κάνουν να χαμογελάσετε από ικανοποίηση, όχι και συνέχεια πάντως!
Ακούγοντας το “Final Straw”, θα νοιώσετε αρκετές φορές να βρίσκεστε σε μια όμορφη χώρα όπου τα τραγούδια που ακούγονται από το ραδιόφωνο δεν είναι γραμμένα σύμφωνα με κάποιου είδους συνταγές, αλλά τη θέση τους σ’ αυτά διεκδικούν ισάξια τόσο ο βρετανικός λυρικός χαρακτήρας όσο και η ανέμελη δυναμική της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού. Τα τραγούδια αυτά δεν απαιτούν να στεφθούν με δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά ζητούν μονάχα να τους δοθεί μια ευκαιρία να αποδείξουν στον ακροατή τον κολλητικό τους χαρακτήρα. Το “Gleaming Auction” θα μπορούσε να είναι μια δίλεπτη βόλτα για ξέσκασμα από τους Buffalo Tom και το “Ways & Means” μια ευωδιαστή ποπ στιγμή του Eric Matthews, κι αυτά χωρίς να έχουμε αναφέρει ακόμη τα σινγκλ όπως το “Run” που με τον ανθεμικό του χαρακτήρα θα μπορούσε να τους χαρίσει την τύχη των Coldplay ας πούμε.
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι την παραγωγή στο άλμπουμ επιμελείται ο Garret Lee, γνωστότερος απ’ τις χορευτικές του δουλειές σαν Jacknife Lee για λογαριασμό της εταιρίας του Howie B Pussyfoot.
Αυτά όμως είναι ως γνωστό τυχερά, και όλα μπορεί να καταλήξουν στο απόλυτο τίποτα. Κι ίσως ο Gary Lightbody να μείνει στη μνήμη όλων σαν το άτομο πίσω από το ενδιαφέρον side project των Reindeer Section. Και κάτι τέτοιο θα ήταν κρίμα κι αμαρτία απ’ το Θεό!
