Το ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο και στις ζωές μας το ακούμε συνεχώς από παντού, αλλά σπάνια με τόσο γλυκό, λυρικό και τελικά εύστοχο τρόπο όσο γίνεται με τους Lali Puna. Αυτό είχε συμβεί τρία χρόνια πριν με την ''τρομακτική κοσμική θεωρία" τους, αυτό συμβαίνει και τώρα με τις ''απομιμήσεις των βιβλίων''. Η παράδοση συνεχίζεται όχι μόνο στους περίεργους τίτλους (βάζοντας στη λίστα και το ντεμπούτο Tricoder) και τους ελαφρώς πεσιμιστικούς στίχους αλλά και στην υπέροχη μουσική τους, που συγκαταλέγει τους Lali Puna σε εκείνη την οικογένεια των ποπ συγκροτημάτων που είσαι καταδικασμένος να αγαπάς.
Κεντρική φιγούρα των Lali Puna είναι η Valerie Trebeljahr, η οποία γεννήθηκε στην Κορέα, μεγάλωσε στην Πορτογαλία και κατέληξε στην Γερμανία και συγκεκριμένα στο Μόναχο. Εκεί μπορεί να συνάντησε τις χειρότερες καιρικές συνθήκες αλλά βρήκε την καλύτερη μουσική παρέα, κινούμενη στους κύκλους της Morr Music και κερδίζοντας την συμμετοχή πολύ χαρισματικών μουσικών στο project που είχε στο μυαλό της και έμελλε να βαφτίσει Lali Puna (σιγά μη διάλεγε κάποιο φυσιολογικό όνομα).
Έτσι κατέληξε να γράφει τα μελαγχολικά ποπ τραγούδια της μαζί με τον Markus Acher των Notwist, και να τα εκτελεί μαζί με τον drummer Cristoph Brandmer (βλέπε Tied & Tickled Trio, Console) και τον Florian Zimmer (βλέπε ISO 68) στα keyboards. Κοινό σημείο όλων η αγάπη για την μελωδική ποπ μουσική, είτε αυτή έχει κιθαριστική είτε ηλεκτρονική μορφή. Σε αυτό το συνονθύλευμα τάσεων και ήχων, προστέθηκε και η υπέρμετρη αγάπη της Valerie στους Stereolab, κάτι που σίγουρα επηρέασε και το στυλ της ερμηνείας της.
Επιστροφή όμως στο Faking the books, το οποίο χωρίς να χάνει την πρωτοτυπία του κινήθηκε λίγο περισσότερο προς τις συνήθεις ποπ φόρμες από ότι οι προκάτοχοι του. Περισσότερα φυσικά drums και περισσότερα κιθαριστικά riffs από τον κύριο Acher, διαμορφώνοντας τον ήχο των Lali Puna σε μια θηλυκή εκδοχή των Notwist. Αυτό δεν φέρει τίποτα το μεμπτό, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι το Neon Golden παρότι κοντεύει να συμπληρώσει δύο χρόνια από την κυκλοφορία του, επισκέπτεται ακόμα το πικάπ μου σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα.
Αυτό έχει καταφέρει και το τελευταίο δίμηνο το Faking the books, μια και μετά το μετρονομικό κλείσιμο με το Crawling by numbers η πρώτη κίνηση που περνάει από το μυαλό σου είναι να το βάλεις πάλι από την αρχή. Στα 11 αποσπάσματά του διαθέτει σχεδόν ισόποσες δόσεις από uptempo κιθαριστικά τραγούδια αλλά και χαμηλόφωνα, ηλεκτρονικής υφής, κομμάτια, σε ένα συνδυασμό που παραπέμπει σε αγαπημένους ποπ δίσκους του παρελθόντος.
Ο σεβασμός στο παρελθόν δεν σημαίνει υποχρεωτικά και μιμητισμός και η Valerie δείχνει να το γνωρίζει καλά μια και με αρκετή αυτοπεποίθηση κάνει τη δικιά της μελαγχολική μουσική κατάθεση. Η μελαγχολία της όμως είναι τόσο γλυκιά και όμορφη που σε κάνει να αισθάνεσαι τις πρώτες αχτίδες φωτός ακόμα και αν σου τραγουδάει για το απόλυτο σκοτάδι.`
