Ναι, για την Isobel Campbell πρόκειται, το ιδρυτικό μέλος των Belle & Sebastian (φωνή/τσέλο) που αποχώρησε προσφάτως από τη μπάντα για να ακολουθήσει σόλο πορεία. Δύο σόλο δείγματα είχαμε βέβαια και στο παρελθόν ως Gentle Waves, φαίνεται όμως να το παίρνει το πράγμα αρκετά πιο σοβαρά, τώρα που πραγματικά δεν το αντιμετωπίζει ως side project.
Και σοβαρά σημαίνει επί της ουσίας ό,τι πιο "κολλητικό" έχουμε ακούσει από τα χεράκια της. Πραγματικά στιγμές σπάνιας ομορφιάς, όπως το ομώμυμο ειδυλλιακό εναρκτήριο που στοιχειώνεται από ένα υπνωτικό φλάουτο, harpsichord και μια τρεμάμενη κιθάρα -Μορικονικό όσο και μπαρόκ, όπως και το σύνολο του άλμπουμ. Ή το “The Breeze Whispered Your Name”, μια μπόσα νόβα ταξιδιάρικη κι ένας φόρος τιμής στην Astrud Gilberto, με στίχους φευγάτους ("The breeze whispered your name / Long enough to hear it / Trees whispered the same / What I must do is follow you").
Το "The Cat's Pyjamas" μοιάζει υποταγμένο στην big band εποχή του swing (και αν και λίγο επιτηδευμένο και "κάπως" ακούγεται πολύ ευχάριστα), ενώ ένα άλλο bossa nova track, "Johnny Come Home", χαριεντίζεται απροκάλυπτα με το πνεύμα του κυρίου Antonio Carlos Brasileiro de Almeida Jobim. Στο “Love For Tomorrow” η μαγνητική ενορχήστρωση φέρνει πλούσια έγχορδα και συμπληρωματικά όργανα που μας θυμίζουν τις ατμόσφαιρες του Curtains των Tindersticks (και φυσικά των επιρροών τους).
Συμπληρώστε και τρία instrumental που δεν έχουν ουδεμία σχέση το ένα με το άλλο, με κορυφαίο το κινηματογραφικό "Poor Butterfly" στο οποίο ο Morricone συναντά τον Philip Glass κι απολαύστε την άσπιλη αθωότητα του γεμάτου έγχορδα country ντουέτο των Eugene Kelly-Isobel, "Time Is Just The Same".
Δεν είναι όλα όμορφα κι ωραία εδώ, κάτι τα πιο επίπεδα μπόσα νόβα κομμάτια που δεν αναφέραμε, κάτι 1-2 μερικά τεμπέλικα και φλύαρα γλυκερά κομμάτια στερούν το άλμπουμ από το χαρακτηρισμό ενός μικρού αριστουργήματος. Το σίγουρο είναι ότι εδώ θα βρείτε ένα άλμπουμ λιγότερο original, αλλά παράλληλα ξεχωριστής ομορφιάς και ευφορίας.
Το πρώτο της σόλο άλμπουμ, λοιπόν, ως Isobel αποτελεί ενα βήμα πιο πέρα από τα "Swansong For You" και "Green Fields of Foreverland" που κυκλοφόρησε ως Gentle Waves. Κομψό και ντελικάτο, easy listening, αλλά με πλούσιες κι ονειρικές ατμόσφαιρες, μπαρόκ, μελαγχολικό, το "Amorino" θα αρέσει αφάνταστα στους λάτρεις των Serge Gainsbourg και Lee Hazlewood, ενώ για όλους αποτελεί με τον ιδιωματικό του ήχο ένα ρετρό-ρομαντικό ταξίδι...
