Ας γυρίσουμε το χρόνο μερικούς μήνες πίσω και ας μεταφερθούμε στην μαγευτική Βαρκελώνη στις αρχές του καλοκαιριού. Στην τελευταία βραδιά για το φεστιβάλ Sonar, η τεράστια κεντρική σκηνή ήταν γεμάτη και οι Underworld έδιναν το εντυπωσιακό παρόν, ξεκινώντας με τα Rez/Cowgirl κάτω από lasers και οπτικά effects. Δύο ώρες αργότερα, μετά από ένα φοβερό best-of set, με κομμένα πόδια από την κούραση, συνειδητοποίησα και εγώ ο κακομοίρης, ότι τόσα χρόνια άκουγα λάθος τη μουσική των Underworld. Ο ενισχυτής ήθελε λίγο τσίμπημα προς τα πάνω, τα φώτα λίγο χαμήλωμα, το αίμα λίγο περισσότερο αλκοόλ (lager κατά προτίμηση) και στο πικάπ να γυρίζουν ατέρμονα οι όσο γίνεται πιο extended versions των κομματιών τους.
Στο τεράστιο πρόβλημα του να συγκεντρώσω εκ των υστέρων 12ιντσα και EPs για να συμπληρώσω την δισκογραφία τους, ήρθε η λύση 8 μήνες μετά με την συλλογή 1992-2002, η οποία περιέχει τα 16 ίσως δυνατότερα κομμάτια των Underworld, αρκετά από αυτά σε παρατεταμένες εκτελέσεις που γεμίζουν οριακά 2 cds. Μέσος όρος 9μιση λεπτά ανά track, στην πιο πλουσιοπάροχη δόση της μουσικής τους που μας έχει δοθεί μέχρι τώρα. Μια ματιά στο tracklist αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Ξεκίνημα με τα δυσεύρετα Bigmouth, Dirty, Rez, Spikee αλλά και το καταιγιστικό (και προσωπικό αγαπημένο) Mmm Skyscraper I Love You από το Dubnobasswithmyheadman. Από τον ίδιο δίσκο υπάρχουν και άλλα δυο highlights, τα Dirty Epic και Dark & Long, ενώ από το Second Toughest in the Infants περιέχεται το Pearls Girl και φυσικά το κομμάτι που σήμανε την εμπορική τους καταξίωση, το Born Slippy. Το Beacoup Fish αν και ελαφρώς πιο αδύναμο από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους έχει την τιμητική του με τα Jumbo, Push Upstairs, Moaner και King of Snake όλα σε πιο trancey και παρατεταμένες version έτσι ώστε να δένουν τέλεια με τα προηγούμενα tracks. To A Hundred Days Off εκπροσωπείται δίκαια από ένα μόνο track (Two Months Off) ενώ την δεκαεξάδα συμπληρώνει το Eight Ball από το soundtrack του The Beach.
Παρόλο που γενικά οι συλλογές best-of είναι ασύνδετες και χρηστικές μόνο ως παραπομπές στην επιμέρους δισκογραφία, αυτό δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το 1992-2002 ακούγεται ολόκληρο με μια ανάσα, μια ανάσα που κρατά δυόμισι ώρες και ξυπνά τις αναμνήσεις δέκα χρόνων. Όλη η ιστορία των Underworld περικλείεται στο διπλό αυτό cd, χωρίς περικοπές και σημαντικές ελλείψεις. Ακόμα και αν διαθέτετε το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους, το 1992-2002 είναι ένα πολύ καλό δώρο που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας το οποίο σίγουρα θα καταλάβει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη σας. Για όσους πάλι όλα τα παραπάνω που είπαμε έμοιαζαν κινέζικα, ιδού η ευκαιρία για την γνωριμία με ένα σπουδαίο συγκρότημα της ηλεκτρονικής γενιάς, που κατάφερε να είναι χορευτικό χωρίς να είναι μονότονο, σκοτεινό αλλά όχι καταθλιπτικό, εμπορικό αλλά όχι ανούσιο, πρωτοποριακό αλλά όχι ΄δύσκολο’. Δώστε τους την ευκαιρία και πιθανότατα θα ‘χτυπιόμαστε’ μαζί στην επόμενη συναυλία τους!
