Το δεύτερο άλμπουμ από τους Midwest Product, την παρέα των Ben Mullins (guitars, electronics), Chad Pratt (drums, electronics) και Drew Schmeding (bass, keyboards), είναι αν μη τι άλλο διασκεδαστικό, όχι με την φτηνή, αλλά σίγουρα με την «ελαφριά» έννοια του όρου. Οι συνθέσεις τους είναι μικρότερες σε διάρκεια από αυτές του ντεμπούτου τους και με ένα αρκετά πιο pop-τραγουδοποιητικό χαρακτήρα.
Οι περιπτύξεις τους με την ηλεκτρονική οργανολογία μας δείχνουν πως συνεχίζουν να αγαπούν την synth-pop παραγωγή, αλλά φροντίζουν να μπολιάσουν στην παρούσα φάση τον ήχο τους με «εκκεντρικές» μίξεις φυσικών οργάνων και μελωδιών. Προσπαθούν να φτιάξουν έναν ιδιαίτερο, δικό τους ήχο και μάλλον το καταφέρνουν, xωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα βρείτε ανάλογου ύφους και νοοτροπίας συγκροτήματα. Οι Baxendale κατά κάποιο –και αρκετά πλούσιο σε φαντασία βεβαίως- τρόπο, θα μπορούσαν να είναι ένα από αυτά ή οι ανανεωμένοι Hefner, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ενσωματώνουν την ποπ φόρμα στις πειραματικές ηλεκτρονικές συνθέσεις τους. Βέβαια, οι κύριες επιρροές που έχουν οι Midwest Product προέρχονται από Kraftwerk μεριά και από συγκροτήματα ανάλογης εποχής και ήχου. Και αυτό είναι περισσότερο εμφανές όταν περισσότερο σε καθαρά ηλεκτρονικές φόρμες γραφής.
Η κaλύτερη στιγμή τους είναι το εναρκτήριο Dead Cat, με την αλά Luke Haines (σε πιο χορευτικά standards) avant-pop τους και το Duckpond, στο οποίο συνδυάζουν με τον καλύτερο τρόπο την ηλεκτρονική φόρμα γραφής τους με όργανα όπως οι κιθάρες και τα drums και φτιάχνουν ένα πανέμορφο μελωδικό mid-tempo track, με mini ξεσπάσματα και κορυφώσεις, που συνέχεια οδηγούν και κάπου αλλού.
Σε άλλες περιπτώσεις βέβαια μάλλον... το παρατραβούν στο πόσο “fun” και προσωπική τρέλα βάζουν σε αυτές τους τις συνθέσεις, με αποτέλεσμα να μην τους παίρνουμε πάντα στα σοβαρά, αλλά έρχονται στο φινάλε του δίσκου με το νεο-ρομαντικό Umbrella και την απλή, αλλά τόσο εύκολα αποτυπώσιμη μελωδία του να σε αποστομώσουν και να πάρουν... το αίμα τους πίσω (τρόπος του λέγειν δηλαδή, αφού φυσικά και ήθελαν να δείξουν διάθεση για χιούμορ σε άλλες στιγμές).
Με λίγα λόγια οι Midwest είναι ένα τριο ποικιλοπρόσωπο μουσικά, το οποίο μπορεί και συνδυάζει πολύ πετυχημένα όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς του. Μπορούν - όπως τουλάχιστον ακούμε - αβίαστα να βγάζουν το χιουμοριστικό πρόσωπό τους σε ένα τραγούδι, ενώ στο αμέσως επόμενο να βγάζουν μία πιο «σοβαρή» εικόνα. Είναι νέοι ηλικιακά και μουσικά, ωραίοι βέβαια δεν είναι, αλλά η μουσική τους εγγυάται ένα -αν μη τι άλλο- ενδιαφέρον μισάωρο και κάτι ψιλά και φυσικά δίνει εγγυήσεις για κάτι πραγματικά σπουδαίο στο εγγύς μέλλον.
