Η πρώτη αντίδραση στη θέα ενός δίσκου του Tupac με τίτλο Resurrection είναι ένα μικρό πάγωμα, σαν μόλις να ακούσαμε ένα κακόγουστο αστείο. Περιμένοντας λοιπόν μια ακόμα marketing φάρσα προς άντληση πακτωλού χρημάτων, όπως συνήθως συμβαίνει με τις μεταθανάτιες κυκλοφορίες, το περιεχόμενο του cd μας διαψεύδει.
Κατ’ αρχάς οι φιλανθρωπικές προθέσεις τις μητέρας του Tupac κατευνάζουν κάπως την καχυποψία μας για τέτοιου είδους κυκλοφορίες. Η κυρία Shakur είναι ουσιαστικά και υπεύθυνη για την ταινία –ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το θάνατο του Tupac, της οποίας η ηχητική επένδυση είναι η συγκεκριμένη κυκλοφορία. Η Afeni Shakur που έχει διατελέσει στο παρελθόν ‘Μαύρος Πάνθηρας’ είναι μια αγωνίστρια που έζησε τον τραγικό θάνατο του γιου της και στο εξής βάλθηκε να κατευνάσει τα πνεύματα αλλά και να προσφέρει φιλανθρωπικό έργο.
Πέραν τον καλών προθέσεων της Afeni, το περιεχόμενο του soundtrack κρατά επίσης ένα καλό επίπεδο, με κομμάτια έξυπνα επιλεγμένα και ένα roster παραγωγών με δυνατά ονόματα όπως οι Eminem, Outlawz και 50 Cent. Οι επιλογές δεν είναι ούτε παραγνωρισμένα tracks αλλά ούτε ξεχασμένα outtakes, οπότε ο δίσκος έχει χρηστική σημασία για τον μέσο ακροατή, που ούτε την πλήρη δισκογραφία του Tupac διαθέτει, ούτε όμως αρκείται σε ένα απρόσωπο best of.
Όπως προσδίδει και το sticker στο εξώφυλλο του cd, το highlight του δίσκου το ντουέτο Tupac-Notorious B.I.G. στο Runnin (άλλο πάγωμα). Η υποσημείωση όμως (Dying to live) δίπλα στον τίτλο φέρνει τα πράγματα στη θέση τους, όπως και η πρόθεση της μητέρας Shakur να πετύχει μια ειρηνική συνεύρεση μέσω μιας φανταστικής συνεργασίας των δυο θυμάτων των πιο συζητημένων φόνων στα χωράφια του hip hop. Ο Eminem βέβαια πάλι χώνει τη μύτη του, αλλά ευτυχώς δεν πιάνει το μικρόφωνο και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για τις ικανότητες του σαν παραγωγός.
Χωρίς να αποτελεί κάποιο αναπόσπαστο κομμάτι τις δισκογραφικής παρουσίας του Tupac, το Resurrection είναι ίσως η καλύτερη μεταθανάτια κυκλοφορία του. Βέβαια από τη στιγμή που έχουμε φτάσει να χάνουμε το μέτρημα των κυκλοφοριών του Tupac σχεδόν οχτώ χρόνια μετά το θάνατό του, καλό είναι η ιστορία αυτή κάπου να σταματήσει και το Resurrection μπορεί να διατελέσει ένα καλό φινάλε. Ίδωμεν.
