Το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν φαίνεται να άγγιξε κανέναν στα γραφεία του Avopolis και η τελευταία κυκλοφορία του Charles Aznavour παρέμενε εγκαταλειλημένη σε ένα ράφι χωρίς κανένας να την πλησιάζει. Ας μη σταθώ καλύτερα και στο βλάσφημο σχόλιο συναδέλφου (του Τσάβαλου βέβαια) ότι όποιος ασχοληθεί με το εν λόγω cd κινδυνεύει με πρόωρη εμμηνόπαυση. Είναι αλήθεια βέβαια ότι μια πρώτη ματιά στο εξώφυλλο παραπέμπει σε ξεπεσμένο entertainer, του οποίου το αινιγματικό χαμόγελο και τα σηκωμένα φρύδια θα έκαναν τις καρδιές ελαφρώς ηλικιωμένων κυριών να σκιρτήσουν. Επειδή όμως δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον τυχαίο performer αλλά έναν από την ελίτ του είδους, όπως και επειδή μέρες που είναι λίγο γκλάμουρ το αντέχουν, ας παρακάμψουμε την όποια αρνητική προδιάθεση και ας περάσουμε στο εσωτερικό του cd.
Με την πρώτη ματιά στο tracklist βλέπουμε ότι ο κύριος Aznavour επιστρέφει με άγριες διαθέσεις και 12 ολόκληρα καινούργια κομμάτια. Ξεκινά μάλιστα με ένα τραγούδι για τη Λισσαβόνα, αγγίζοντας το fado, για να περάσει μέσα από κλασσικές ενορχηστρώσεις (Je n’entends rien) στην Jazz (Quelq’un de different) την ποπ (La critique) το easy listening (Je voyage) … μέχρι και την κουβανέζικη μουσική στο Il y a des trainsIl y a des trains.
Πραγματικά θα μπορούσε να είναι το soundtrack ενός ταξιδιού σε ένα υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο το οποίο όμως θα ήταν γεμάτο με εύπορους ηλικιωμένους. Επίσης να αναφέρουμε ότι στο ομώνυμο τραγούδι Je Voyage έχουμε την παρουσία της κόρης του Κάτιας, η οποία κάνει ένα ντουέτο μαζί του ακολουθώντας επακριβώς τα βήματα του (όχι δεν έχουμε να κάνουμε δυστυχώς με μια Nancy Sinatra).
Όπως και να έχει το θέμα ο κύριος Aznavour εντός της χρονιάς που μας έρχεται κλείνει τα 80 του και είναι επόμενο η ερμηνεία του να μην έχει την αισθαντικότητα του παρελθόντος, χωρίς βέβαια να έχει καταντήσει σαν κάποιους γραφικούς συναδέλφους του. Σίγουρα καταφέρνει να έχει γύρω του ένα καλό team μουσικών και παραγωγών, οι οποίοι στην ουσία διαμορφώνουν ένα καλό αποτέλεσμα … εκείνον όμως που θα έπρεπε μάλλον να απολύσει είναι τον φωτογράφο-στυλίστα που επιμελήθηκε το εξώφυλλο. Άντε, έκανα την καλή μου πράξη και φέτος τα Χριστούγεννα και ήμουν επιεικής με τον monsieur Charles.
