Καιρό είχαμε να ακούσουμε νέα απ’ αυτά τα παλικάρια, ή για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, από το ζεύγος Jaqi και Keith Gregory και την παρέα τους. Το 1998 είχε βγει το ντεμπούτο τους άλμπουμ, μα αν δεν είχε βγει καινούργια τους δουλειά έκτοτε, είναι επειδή η Jaqi Delaney, όπως ήταν το επίθετο της βοκαλίστριας πριν το γάμο της, δεν έπαιρνε την πολυπόθητη άδεια να επισκέπτεται τη Μεγάλη Βρετανία από την πατρίδα της Αυστραλία. Τώρα που την έχει, λόγω του γάμου, το ζευγάρι έχει χάσει το ενδιαφέρον του, έχει μεταναστεύσει στο άλλο ημισφαίριο, και ένας Θεός ξέρει αν θα ξανακούσουμε κάτι απ’ αυτούς!
Για να σας δώσουμε μια εικόνα του τι περίπου παίζουν οι Cha Cha Cohen, θα σας λέγαμε να ακούγατε έναν δίσκο των Laika και θα είχατε μια παρεμφερή μουσική εμπειρία. Γυναικεία φωνητικά που εκφέρονται με μια αλήτικη συμπεριφορά και μια απαξία για τη λειτουργικότητά τους σ’ ένα κομμάτι – ακριβώς έτσι όπως τα εννοούσε και ο Mark E Smith, για να συνεννοούμαστε , αγχωτικοί ρυθμοί μέσα σ’ ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σε διάθεση ηχητικό περιβάλλον και συνθέσεις που σε παίρνουν απ’ το χέρι και σε γυρίζουν σε πολλές και διάφορες γειτονιές.
Το “All Artists Are Criminals” είναι η φυσική εξέλιξη του trip hop ιδιώματος, περασμένη μέσα από τα φίλτρα του χρόνου και εμποτισμένη με στοιχεία από το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την χρυσή εποχή του μέχρι σήμερα, έτσι όπως τα επεξεργάστηκαν κάποιοι σαν τη Ruby ή τους Capitol K πιο πρόσφατα. Είναι ένας δίσκος που μπορεί να ηχήσει το ίδιο γοητευτικός όσο και αδιάφορος, ανάλογα με το πώς αισθάνεσαι τη στιγμή που τον ακούς. Αντικειμενικά πάντως, υπάρχουν στα σίγουρα ορισμένες στιγμές εδώ μέσα που αξίζει να τους ρίξει κανείς μια ματιά, όπως το “Taxi” που ξεκινάει με τα tribal τύμπανα του “The Hanging Garden” των Cure για να συνεχίσει σαν μια στρωτή ποπ σύνθεση που κορυφώνεται κάθε λίγο με το πανίσχυρο ριφ των ντραμς ή το “Last Minute Girl” που πετυχαίνει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα αντάξια ενός υπόγειου, αν και όχι απαραίτητα κακόφημου, μπαρ.
Τέλος, αν θα θέλαμε να κάνουμε και ένα σχόλιο για τον τίτλο του δίσκου, θα πρέπει να τους επιβραβεύσουμε για την αυτογνωσία τους ή για την αφελή κουταμάρα τους;
