Ακόμα μια κυκλοφορία από την –σε βρεφική ηλικία- Funkwelten, το νεότερο παρακλάδι την γερμανικής Black Rain, που προσπαθεί να κάνει τα πρώτα της βήματα στο χώρο της πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής. Σίγουρα προς το παρόν δεν έχει καταφέρει να επιδείξει κάτι το εντυπωσιακό όμως η προσπάθεια συνεχίζεται με αρκετή διάθεση. Κάποιες επανακυκλοφορίες, εκδόσεις ακυκλοφόρητου υλικού από διάφορα γκρουπς και εσχάτως, συνεργασίες μεταξύ των διαφόρων projects που ανήκουν στο δυναμικό της εταιρείας -όπως η παρούσα κυκλοφορία- αποτελούν τους πρώιμους καρπούς της προσπάθειας αυτής.
Τα σχήματα Polygon και For A Space (εξ ου και το ευφάνταστο Polygon) ενώνουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις σ’ αυτό το album υπό τον τίτλο Tactual Sense επιχειρώντας να μας δώσουν τη δική τους εκδοχή για το τι είναι ambient και τι chill out μουσική χρησιμοποιώντας στον ήχο τους τις παρακαταθήκες που έχουν αφήσει μπάντες όπως οι Clock DVA και Klinik. Σε κάποια σημεία τα καταφέρνουν αρκετά καλά, σε κάποια άλλα όμως μας τα χαλάνε.
Και εξηγούμαι: ενώ όλο το album, σαν σύνολο, βρίσκεται πολύ κοντά στο να καταφέρει να σου αφήσει μια γλυκειά γεύση γαλήνης, υπάρχουν στιγμές που αυτό το συναίσθημα διαταράσσεται από πολλές και διάφορες –ατυχείς κατά την ταπεινή μου άποψη- παρεμβολές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι κουραστικά επαναλαμβανόμενοι παλμοί στο Impulse, όπου η δυνατή παρουσία του μπάσου απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί σαν αρμονικά δεμένη με το feeling που –κατά τ’ άλλα- δίνει το κομμάτι. Ή το άτσαλο μπάσιμο ‘’ασύμμετρων’’ beats και κρουστών στο Motif, το οποίο –παρά την αρχική του ‘’κακοποίηση’’- εξελίσσεται ονειρικά από το μέσον και μετά, με ατμοσφαιρικά synths και chimes, μέχρις ώτου το άτσαλο beat κάνει πάλι απειλητικά την εμφάνιση του, σημαδεύοντας το κομμάτι και μη αφήνοντας το τελικά να βρεί το δρόμο του. Από τα δυο αυτά παραδείγματα, καταλαβαίνει κανείς για το αλλοπρόσαλο των συνθέσεων που χαρακτηρίζουν το album.
Υπάρχουν και καλές στιγμές όμως, όπως ο γουργουριστός ήχος του κουδουνίσματος μιας αναλογικής συσκευής τηλεφώνου, σαν εκείνες που μας έσπαγαν τα νεύρα όταν ήμασταν πιτσιρικάδες κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού ύπνου, στο κομμάτι με τον απλούστατο τίτλο The Call, ή το δυνατό pumpy beat-άκι στο Foreign Playgrounds, οι σκληρές ηλεκτρονικές παρεμβολές (με ψήγματα ανατολίτικων ήχων) στο Simulation και το αγχωτικό ambient κλίμα του Latenz.
Στον ήχο των Polyspace, το όλο αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο αν έλειπαν κάποια από τα αψυχολόγητα ξεσπάσματα που είδαμε παραπάνω. Αναρωτιέμαι όμως τελικά αν τέτοιες συνεργασίες (Polygon και For A Space) έχουν να προσφέρουν κάτι το πραγματικά ξεχωριστό.
