Παρατηρήστε τα πυροτεχνήματα στον ουρανό. Σε προειδοποιούν όταν εκσφενδονίζονται. Ο κρότος σηματοδοτεί την έκρηξη και το πολύχρωμο θέαμα σε αφήνει να κοιτάς αποσβολωμένος. Ύστερα σβήνουν και χάνονται. To soundtrack της σκηνής δεν θα μπορούσε παρά να γραφτεί από τους Explosions In The Sky, τους τέσσερις παίδες από το Austin του Texas, τα πιο ευαίσθητα φιλαράκια των Trail of Dead.
Ύστερα από το εξαιρετικό πολύ καλό ντεμπούτο Ε.P. τους “How Strange Innocence” και το ακόμα καλύτερο πρώτο album, που πλημμύριζε από την απρόσμενη ωριμότητα μίας ολόφρεσκιας κατά τα άλλα μπάντας, “Those Who Tell the Truth Shall Die, Those Who Tell the Truth Shall Live Forever”, οι Explosion In The Sky συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν το ταξίδι τους στα κινηματογραφικά τοπία με το “The Earth Is Not A Cold Dead Place”.
Σε μία εποχή που το λεγόμενο post rock ιδίωμα έχει αρχίσει να φθάνει σε ένα δημιουργικό τέλμα και να επαναλβάνει τον εαυτό του με έναν ιδιαίτερο σνομπισμό και μία πολιτική ατζέντα που αρχίζει να κουράζει όταν γίνεται μανιέρα, οι Explosions In The Sky απλοποιούν τα πράγματα με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Μας αρέσουν γιατί επανέφεραν το παραδοσιακό σχήμα δύο κιθάρες, μπάσο, drums, και δεν παρασύρονται διογκώνοντας τον ήχο τους με πομπώδη βιολιά, samples και περίεργα κρουστά. Και μας αρέσουν ακόμα περισσότερο γιατί οι Explosions In The Sky δημιουργούν όχι μανιφέστα για τις μάζες, έστω και τις επαναστατημένες και διαφοροποιημένες από το mainstream, αλλά πιο προσωπικά και συναισθηματικά ηχητικά ηχοτρόπια που καθρεφτίζουν την χαρά, την λύπη, την αγωνία, τον φόβο, την ελπίδα, τον θάνατο και την αναγέννηση, και άλλα γνώριμα συναισθήματα. Παράλληλα χρησιμοποιούν συμβολικά concepts, τα οποία ίσως και να ήταν η πραγματική αφορμή των συνθέσεων, τα οποία γίνονται κατανοητά με τους τίτλους των πέντε συνθέσεων.
Στο εξαιρετικό από κάθε άποψη “First Breath After Coma” παρακολουθούμε τα πρώτα λεπτά της αφύπνισης κάποιου από την κωματώδη κατάσταση που είχε περιέλθει. Στην αρχή όλα τα φαίνονται στην νέα του αρχή στη ζωή, θυμάται όλα τα καλά που έζησε, την πρώτη του αγάπη, τους φίλους του, ενθουσιάζεται βλέποντας τον ήλιο να λάμπει και την φύση γεμάτη ζωή, ηρεμεί αλλά ξαφνικά θυμάται και όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα, θυμάται τους φόβους του και τις αγωνίες του, δεν ξέρει που βρίσκεται και αν τον αγαπάνε πλέον, κατά λήγοντας σε ένα μπερδεμένο σε σημείο χάους state of mind.
Στο “The Only Moment We Were Alone” o ρομαντισμός δύο ερωτευμένων ψυχών ενώνεται και ακούμε τις καρδιές τους να χτυπούν μαζί, καθώς αγκαλιάζονται και προχωρούν σε μία ιεροτελεστία ερωτικής έκστασης φτάνοντας στα άκρα των αισθήσεών τους.
Στο “Six Days At The Bottom Of The Ocean” παρακολουθούμε τις έξι μέρες που έζησαν μέσα στον υγρό τους τάφο οι Ρώσοι ναύτες που χάθηκαν στην τραγωδία του υποβρυχίου Kursk. H αγωνία τους, ο φόβος τους, ο θάνατος που πλησίαζε και τα συναισθήματά τρόμου αλλά και παραδοχής του τετελεσμένου με αποκορύφωμα τις προσπάθειες να αναπνεύσουν. Οι σφυγμοί της καρδιάς γίνονται όλο και ταχύτεροι, έως ότου η τραγική κατάληξη φτάσει με την ασφυξία στο βάθος του ωκεανού, έως ότου βγάλουν την τελευταία τους πνοή. Όλα καταγράφονται με κινηματογραφικό τρόπο από το πιο συγκλονιστικό ορχηστικό που ακούσαμε εδώ και πολύ καιρό. Ίσως το αριστούργημα που έχουν ηχογραφήσει οι Explosions In The Sky.
Το “Memorial” μοιάζει να είναι η επικήδεια εκκλησιαστική τελετή για του ναύτες που χάθηκαν. Ίσως αποτελεί όμως και τη προσευχή για την σωτηρία της ψυχής όλων μας. Ιδιαίτερα όσων την έχουν χάσουν και το έχουν συνειδητοποιήσει.
Τέλος στο “Your Hand In Mine” οι Explosions In The Sky κολυμπούν μέσα σε μία απέραντη θάλασσα συναισθημάτων, αγάπης και έρωτα. Στροβιλίζονται μέσα στον δικό τους μικρόκοσμο ρομαντισμού έχοντας το χέρι του πόθου τους μέσα στο δικό τους, και κρατώντας το γερά οδηγούνται στην αιωνιότητα.
«Η Γη δεν είναι ένα κρύο νεκρό μέρος» μας λένε οι Explosions In The Sky, και τις αποδείξεις τους έχουν και μας τις αναδεικνύουν μπροστά στα μάτια μας. Και στα αυτιά μας. Εμείς μπορούμε να τους ακούσουμε;
