Κάνοντας μία αναζήτηση στο google για τους Looner, Μιας και δεν έχουμε και ιδιαίτερα στοιχεία –μας έστειλαν οι ίδιοι το cd τους κατευθείαν από την Αμερική- βλέπεις σχόλια για αυτούς, όπως το «Looner is quite possibly the best Indie/Emo band to come out of the USA, well worth watching out for» και είναι να απορείς. Όχι τόσο γιατί δεν αξίζει τον χαρακτηρισμό του “best”, αλλά η κατάταξή τους στην ηχητική οικογένεια του emo σε μπερδεύει.
Έχουμε συνηθίσει να ακούμε πιο σκληρό ήχο και γενικά πιο γρήγορες ταχύτητες από συγκροτήματα του είδους. Οι Looner από την άλλη είναι μελωδικοί, με εμβόλιμα fuzzαριστά σημεία στα κομμάτια τους, όμορφα συνδυασμένα γυναικεία και ανδρικά φωνητικά και μία χούφτα μελωδίες που σου μένουν στο μυαλό. Η αναφορά στο emo (μήπως το κούρασα το θέμα;) μάλλον λόγω μόδας και εκ παραδρομής πρέπει να έγινε λοιπόν. Πριν μερικά χρόνια δίπλα στο όνομά τους θα έγραφες ονόματα συγκροτημάτων όπως οι Sebadoh και οι Foo Fighters.
Αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να σταθούν δίπλα σε τέτοιας αξίας συγκροτήματα. Είναι σαν τις σχέσεις που -ναι μεν- δεν περνάς άσχημα όσο είστε μαζί, αλλά μόλις θα συναντήσεις μία πιο ενδιαφέρουσα υποψήφια για το έτερον ήμισυ, η/ο νυν θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ή τουλάχιστον σε δεύτερη μοίρα.
Πάντως, μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο, το Hold On δεν πρόκειται κιόλας να κάνει το αγαπητό μου στερεοφωνικό να στενάξει. Ή το Apart με τον παιχνιδιάρικο μπασορυθμό και την όμορφα «πειραγμένη» φωνή της τραγουδίστριας. Αλλά και το While she sleeps, που φέρνει στο νου τις πιο αργές ταχύτητες των Elbow.
Άλλωστε, η παρούσα κυκλοφορία είναι και η παρθενική της Avian Recording Company και των Looner. Και σίγουρα το μέλλον και των δύο προμυνήεται αν μη τι άλλο ελπιδοφόρο και ενδιαφέρον...
