Είναι σχεδόν συγκινητικό να παίρνεις στα χέρια σου το νέο άλμπουμ ενός συγκροτήματος κι αυτό να είναι διπλό cd! Αν μη τι άλλο, κάτι τέτοιο δείχνει πως έχουμε να κάνουμε με μια υπέρ - φιλόδοξη μπάντα, που νοιώθει να πλημμυρίζεται από ιδέες και να χρειάζεται χώρο, κι άλλο χώρο να αναπτύξει αυτά που έχει να πει. Βέβαια, όταν βάζεις τα δισκάκια στον "παίχτη", ανακαλύπτεις πως τα 20 κομμάτια τους διαρκούν λίγο παραπάνω από 80 λεπτά, οπότε θα μπορούσαν με ελαφρές περικοπές να τα βολέψουν όλα σε ένα. Μα όχι, δεν γίνεται να κάνουν εκπτώσεις εφόσον πρόκειται για τον πνευματικό και καλλιτεχνικό ιδρώτα τους - εξάλλου κανείς δεν θα σας ζητήσει περισσότερα χρήματα για τον παραπανίσιο δίσκο, όπως διαβεβαιώνει το αυτοκόλλητο στο εξώφυλλο.
Είναι το ίδιο συγκινητικό πάλι να μπαίνεις στην ιστοσελίδα τους για να μάθεις κάποια παραπάνω πράγματα για την ιστορία και τη δισκογραφία τους και να διαπιστώνεις ότι σαν πρώτο - πρώτο νέο τους καταθέτουν την ανακοίνωση της διάλυσής τους! Η κατάρα του μικρού, ανεξάρτητου συγκροτήματος που κάποια στιγμή συναντάει το αναπόφευκτο τέλος, όταν όλες οι προσπάθειές του για μια ευρύτερη αναγνώριση καταλήγουν στο κενό… Οι Lenola ξεκίνησαν να παίζουν μαζί το 1994, προέρχονται από τη Φιλαδέλφεια και έχουν στο ενεργητικό τους ακόμη τέσσερα άλμπουμ, συν τα διάφορα επτάιντσα και συμμετοχές σε συλλογές που αποτελούν την απαραίτητη γαρνιτούρα σε όλες τις δισκογραφίες.
Το "Sharks & Flames" δείχνει ένα γκρουπ που κινείται σε παράλληλη τροχιά με τα συγκροτήματα της κολεκτίβας Elephant 6, έχει αφομοιώσει δηλαδή σε ζηλευτό βαθμό τους ήχους που παρήγαγε η Αμερικάνικη ήπειρος στις δεκαετίες του '60 και '70 και τους ζυμώνει με ορισμένα προσωπικά στοιχεία που ασφαλώς δεν έχουν την ιδιαίτερη δύναμη να αναδυθούν στον αφρό της μουσικής τους. Έτσι, τα κομμάτια τους ηχούν γλυκά, μελωδικά, ενίοτε ταξιδιάρικα, με αγωνία να φανούν περιπετειώδη αν και όχι ακραία ή ψαγμένα, σίγουρα ευχάριστα και μελαγχολικά ή χαρούμενα κατά περίπτωση (το οποίο έχει να κάνει με τη διάθεση του ακροατή περισσότερο παρά με την ίδια τη διάθεση των κομματιών). Κι όπως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις, σωρεία ονομάτων πρόκειται να σας έρθει στο νου ακούγοντας το άλμπουμ : Buffalo Springfield, Teenage Fanclub, Olivia Tremor Control κτλ.
Το διπλό αυτό cd είναι τελικά όσο φιλόδοξο υποψιαστήκαμε πως θα ήταν, και αρκετά καλό εδώ που τα λέμε. Ηχεί τόσο αγνό στις προθέσεις του που δύσκολα θα βρεις κάτι να του προσάψεις. Τα τρία μέλη του γκρουπ θα συνεχίσουν με τα προσωπικά τους projects - o Jay Laughlin, βασικός τους συνθέτης, με τους Garden State, o Sean Byrne με τους The Twin Atlas και ο Scott Colan με τους The Puddledrum. Αυτό σημαίνει ότι οι όμορφες στιγμές απ' τη μεριά τους μπορούν δυνητικά να πολλαπλασιαστούν, ενώ προς το παρόν έχουν αφήσει πίσω τους μια παρακαταθήκη ταπεινών και κάποιες φορές εξαιρετικών ποπ στιγμών. Ίσως αυτό να τους αρκεί, ίσως πάλι να έχουν βάλει στοίχημα με τον εαυτό τους στο μέλλον να μας εντυπωσιάσουν με τις ικανότητές τους στη σύνθεση και εκτέλεση. Αυτή η δεύτερη εκδοχή μας ενθουσιάζει περισσότερο…
