Αν αναλογιστούμε ότι ηχογράφησαν και πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων δύο άλμπουμ μέχρι να καταλήξουν σ' αυτό, τότε θα πρέπει να είμαστε επιεικείς με τους Limp Bizkit. Όχι για τον κόπο τους φυσικά -η μουσική βιομηχανία έχει αποδείξει ότι ο κάλαθος αυτός είναι κάτι σαν το delete στους υπολογιστές, με λίγη προσπάθεια τίποτα δεν χάνεται- αλλά από λύπη γι' αυτό τόσο ανέμπνευστο αποτέλεσμα, από όλες τις απόψεις, που θα το αναμέναμε από μια αμερικανική mainstream μπάντα της σειράς. Εντάξει, γινόμαστε λίγο υπερβολικοί για τη "λύπη", αλλά κρατούμε το τελευταίο σχόλιο, υποστηρίζοντάς το χωρίς φόβο και πάθος!
Στυλιστικά, το nu-metal αποτελεί σχεδόν παρελθόν για τους ίδιους, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο μέρος του album, ο Fred τραγουδά πλέον κανονικά σε εισαγωγές Cure, μουσικά μοτίβα που θα απέρριπταν οι Coldplay και Metallica ξεσπάσματα, για να καταλήξει σε κομμάτια που θα ακoύγαμε σε b-sides των Red Hot Chili Peppers ή χαμένα ακουστικά sessions των Soundgarden. Λίγο κακό rapping στα "Phenomenon" και "Gimme the Mic", μία διασκευή που δεν προσφέρει τίποτα στο "Behind Blue Eyes" των Who και πάει λέγοντας... Νομίζω ότι ούτε ο χειρότερος εχθρός τους θα μπορούσε να προβλέψει μία τόσο αδιάφορη επιστροφή. Δεν είναι κακή -είναι αδιάφορη.
Όσο για τους στίχους του Durst, αν και ποτέ δεν ήταν και το καλύτερό του, έχω την εντύπωση ότι ο Φοίβος πλέον γράφει καλύτερους: "I'm a crazy, crazy man / With a crazy, crazy plan", "Ease your pain / Like a melody from Kurt Cobain", αλλά και "I'm sorry, so sorry (damn you're hot) / Your beauty is so vain (you're so hot)", στο οποίο η Έλλη Κοκκίνου έχει απαντήσει εδώ και καιρό. Ο Durst κλαίγεται αρκούντως για την άτιμη την σκύλα που τον παράτησε (Britney), αλλά μ' ένα τρόπο που δεν συγκινεί. Δεν μπαίνουμε και πολύ βαθιά βέβαια, σε στίχους τύπου "Bring on the motherfuckin’ cutthroat / Territorial piss off / Spit the deadly and ready for lift off / Who’s getting their shit tossed?" (καλή όρεξη) ή "I want to sniff on them panties now", γιατί τόση μαγκιά ποίος να την αντέξει.
Βγάζοντας έξω το "Red Light - Green Light" με τη συμμετοχή του Snoop Dogg, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του "Results May Vary" είναι μια τυπική διαδρομή "μελωδικού" αμερικάνικου rock της σειράς, εναλλασσόμενου σε αφορμή για mosh pit και αναπτήρες. Αυτός είναι ένας κακός ορισμός του rock, που ίσως μόνο οι ακροατές του Kiss FM, κατανοούν. Δεν μας κάνει εντύπωση λοιπόν που το συγκεκριμένο cd κυκλοφορεί στην Ελλάδα με το sticker του αναφερθέντος ραδιοφωνικού σταθμού.
