Είναι περίεργο το πώς αντιμετωπίζει την επιτυχία ένας αυτοαποκαλούμενος πραγματικός καλλιτέχνης σαν τον Καναδό Daniel Bejar. Για αρκετά χρόνια, από το 1994 ακόμα, ο κύριος Bejar ηχογραφούσε μόνος του και κυκλοφορούσε σε ανεξάρτητα labels, ή πιο συχνά σε αυτοσχέδια home recording tapes, την δικιά του πρωτότυπη συνταγή κλειστοφοβικής pop. Ξαφνικά, όταν έμπλεξε με κάτι άλλα καλά παιδάκια της Καναδέζικης μουσικής σκηνής, και δημιούργησαν αυτό που αποκαλέστηκε από πολλούς μουσικογραφιάδες ως το απόλυτο underground pop supergroup, για τους New Pornographers όλα αυτά και με αφορμή το αριστουργηματικό και αναλλοίωτο στο χρόνο “Mass Romantic” του 2000, η ιδιαίτερη φωνή και το όνομα του Bejar, από παντελώς άγνωστα, μετατράπηκαν σε γνώριμα στοιχεία του μουσικού μας παγκόσμιου χάρτη.
Οι New Pornographers φάνηκαν να γίνονται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καριέρας του Bejar, αφού δύσκολα κλωτσάει κανείς σώφρων μουσικός τέτοια ευκαιρία για καταξίωση και επιτυχία. Και όμως… Ενώ λοιπόν οι υπόλοιποι New Pornographers ξεχύθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Βορείου Αμερικής και ενώ άρχισαν να ετοιμάζουν την δισκογραφική τους επιστροφή, η οποία μόλις κυκλοφόρησε, ο Daniel Bejar αποχώρησε πολύ γρήγορα, για να αποσυρθεί πίσω στον σκοτεινό μικρόκοσμό του, τον κόσμο των Destroyer.
Με το “This Night” o Bejar μαζί κυρίως με τον νέο συνεργάτη του Nicolas Bragg, με τον οποίο μοιράζονται και τα φωνητικά καθήκοντα, επανακάμπτει με μία τάση αυτοκαταστροφική ίσως αλλά και μεγαλεπήβολη ταυτόχρονα, μέσω της αγαπητής ανεξάρτητης Merge Records. Δεκαπέντε κομμάτια βγαλμένα από τις πιο ασυνάρτητες στιγμές της ιδιαίτερης folk pop αισθητικής που ο ίδιος ορίζει, όπως την αντιλαμβάνεται βουτηγμένη μέσα στο καζάνι της ψυχεδέλειας και στην ελευθερία που του δίνει η καλλιτεχνική του ιδιότητα.
Επαναλαμβανόμενοι ρυθμικοί κύκλοι, παραμορφωμένες κιθάρες, αέρινα backing φωνητικά, και πάνω απ’όλα οι ασυνάρτητοι στίχοι, που είτε είναι κινήματα της ποιητικής αδείας του Bejar, είτε απλά λέξεις που χρησιμοποιούνται ως συνοδευτικοί ήχοι στη μουσική σύνθεση, όλα και πολλά άλλα τεχνάσματα του Bajer συνδυάζονται για να βγει στην επιφάνεια το “This Night” έτσι όπως το οραματίστηκε ο δημιουργός του.
Σε ένα Καναδέζικο e-zine, ο «συνάδελφος» που υπόγραφε μία συνέντευξη του Bejar, τον αποκάλεσε «gay Neil Young» καθώς και «21st Century David Bowie». Αναρωτιέμαι εάν ο Daniel Bejar προσβληθεί τόσο πολύ, αφού τον συγκρίνουν με τόσο mainstream καλλιτέχνες, που οδηγηθεί να απομακρυνθεί ακόμα πιο πολύ από την εγκόσμια pop, και χαθεί στα βάθη του δαιδαλώδη λαβύρινθου που είναι το μυαλό του, εκεί που εμείς οι απλοί ακροατές χανόμαστε ήδη προσπαθώντας να ξεπεράσουμε την αμηχανία που προκαλεί το “This Night”, βλέποντας το να κρέμεται μετέωρο ανάμεσα στη σιγουριά της folk pop και τον επιτηδευμένο underground χαρακτήρα του καλλιτέχνη.
