Η μουσική κρύβει πολλές ενδιαφέρουσες μικρές ιστορίες και αυτή των πρώτων ηχογραφήσεων Continental Drifters ανασύρεται από το χρονοντούλαπο από τους ανθρώπους της Blue Rose με την κυκλοφορία του “Nineteen Ninety-Three”.
Οι Continental Drifters υπήρξαν και παραμένουν ακόμα κυρίως το όχημα για τις μουσικές περιπέτειες του μπασίστα Mark Walton, από την στιγμή που διαλύθηκε η θρυλική πλέον μπάντα των Dream Syndicate. To πιο γνωστό album που κυκλοφόρησαν ήταν το ομώνυμο τους το 1994, ενώ από εκεί και πέρα μέσω πολλαπλών αλλαγών στην σύνθεση στο group κυκλοφόρησαν άλλα δύο albums, στα οποία έμειναν πιστοί στο roots rock με σημαντικές επιρροές από την μουσική της Νέας Ορλεάνης, όπου είχαν ως βάση. Όμως οι ρίζες των Continental Drifters πάνε πιο πίσω στην διάλυση των Dream Syndicate.
Ήταν 1991 όταν ο Mark Walton δημιουργούσε στο Los Angeles την μπάντα που έμελλε να ονομαστούν Continental Drifters μαζί με τον drummer Carlo Nuccio, τους κιθαρίστες Gary Eaton και Ray Ganucheau, οι οποίοι τρεις εκτελούσαν και χρέη τραγουδιστών και κύριων συνθετών. Όταν στα τέλη του 1993 αποφάσισε ο Walton να μετακομίσει στη Νέα Ορλεάνη κανείς από τους τρεις δεν ακολούθησε, οπότε οι ηχογραφήσεις που είχαν μέχρι τότε πραγματοποιήσει δεν βγήκαν ποτέ στην επιφάνεια. Αντίθετα, όταν το 1994 κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο album, βασικά μέλη των Continental Drifters ήταν αυτοί που λειτουργούσαν δορυφορικά μέχρι τότε στο group, κάνοντας κάποια backing φωνητικά και μουσικά session, δηλαδή οι Vicki Peterson (πρώην Bangles), Susan Cowsill και Peter Holsapple. Αλλαγές επί αλλαγών λοιπόν για ένα group, του οποίου το πρώτο θρυλικό πλέον line up έκανε απίστευτη επιτυχία στον τοπικό μουσικό κύκλο του Hollywood, παίζοντας ασταμάτητα από το 1991 έως το 1993, κάθε Τρίτη στο Club Raji’s σε ολονύχτιους μαραθώνιους με δικά τους κομμάτια και πολλές διασκευές, από Beach Boys έως Gram Parsons και από Neil Young έως Led Zeppelin.
Δέκα χρόνια ύστερα αυτής της πρώτης περιόδου των Continental Drifters, o Walton ξέθαψε τo χαμένο album που είχαν ηχογραφήσει τότε, και σαν μην έμεινε αυτό αποφάσισε να επανασυνδέσει την αρχική μουσική ομάδα και να επιστρέψουν στην δισκογραφία, κάτι που αναμένουμε σε λίγους μήνες.
Το “Nineteen Ninety-Three” είναι ένα album που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι χωρίζεται ανάμεσα στους τρεις διαφορετικούς συνθέτες και τραγουδιστές, οι οποίοι φέρνουν ο καθένας τον δικό τους ήχο στο group. O Gary Eaton χρωστάει πολλά στην μεγαλοφυΐα του Ray Davies και της βρετανικής σκηνής, o Carlo Nuccio στους The Band, ο Ray Ganucheau στα παλιά blues και soul standards ενώ οι Peter Holsapple και ο Mark Walton είναι οι συνδετικοί κρίκοι όλων, φέρνοντας και μία πιο εναλλακτική rock ματιά.
Το “Nineteen Ninety-Three” έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ειδικά για όσους έχουν ακούσει τις ύστερες εκτελέσεις των κομματιών, όταν τα φωνητικά τα είχαν αναλάβει η πρώην backing vocalists Psycho Sisters, Vicki Peterson και Susan Cowsill, αφού οι τρεις αρχικοί συνθέτες τραγουδάνε οι ίδιοι τα αντίστοιχα κομμάτια που τους ανήκουν, προσδίδοντας μία διαφορετική, την πρώτη πραγματικά, υπόσταση στα τραγούδια των Continental Drifters.
