Κομμάτια από την καλύτερη jazz του δεύτερου μισού των 50s και του πρώτου μισού των ’60s παραδίδει για δεύτερη φορά η Verve στα χέρια γνωστών djs, προκειμένου να τα φέρουν στα μέτρα τους. Με την πρώτη ύλη από master tapes των Nina Simone, Ella Fitzgerald, Dizzy Gillespie και άλλων να παραδίδεται σε ονόματα όπως Funky Lowlives, Felix Da Housecat, Miguel Migs και το προηγούμενο της -σε γενικές γραμμές- καλής πρώτης προσπάθειας, οι απαιτήσεις ήταν πολλές. Το αποτέλεσμα πάντως (σας το λέμε εξαρχής) είναι ακόμη πιο απολαυστικό και λειτουργικό από το πρώτο μέρος.
Ο ενθουσιασμός ξεκινά από την αρχή, από το remix του Funky Lowlives στο "Manteca" του Gillespie, ηχογραφημένο ζωντανά το 1961 στο Carnegie Hall. Τα εκρηκτικά drum που απλώνονταν αποκτώντας το reverb σε όλο το χώρο, ο bebop τρομπετίστας, το "I never go back to Georgia or Selma neither!" και το αφροκουβανέζικο στυλ είναι ό,τι πρέπει για την club/chill out κουλτούρα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα περισσότερα κομμάτια της συλλογής, και στα πιο χορευτικά, πάντα με ένα acid house περίβλημα, όπως εκείνο των beats που συνοδεύουν την Fitzgerald στο "Slap That Bass". Βάλτε και τον στίχο "The world is in a mess / With politics and taxes / People grinding axes / There's no happiness" κι έχετε ένα μικρό προ-club αριστούργημα.
Το Σουηδέζικο duo Koop μας φέρνει την άνοιξη φθινοπωριάτικα, με μια sunny εκτέλεση του "Here's That Rainy Day" της Astrud Gilberto, ενώ κάποιοι αποδεικνύονται υπέρ του δέοντος τολμηροί και κερδίζουν: Το Next Wave Mix στο "Blues For Brother George Jackson", του Archie Shepp, παρά την ασέβειά του (μετατρέπεται σε progressive house!) είναι ενδιαφέρον, ενώ ο μεγαλύτερος σεβασμός επιδεικνύεται από την άλλη στα δύο ηχογραφήματα της Nina Simone, "Sinnerman" και "Black is the color of my true love's hair". Το πρώτο μετατρέπεται με προσθήκες, κι όχι εγχειρήσεις, σε ένα happy house track από τον Felix Da Housecat (βοηθούντος του πιάνου), ενώ το δεύτερο, με το Jaffa Remix, αποκτά για σύντροφο ένα mid tempo ρυθμό και μια έντονη κάπνα από ...Air. O δε Matthew Herbert, το παραξήλωσε, αφού σχεδόν φοβήθηκε να αγγίξει την μαγευτική ερμηνεία του Oscar Brown Jr. στο "Brother Where Are You?", αλλά δεν ξέρουμε αν μπορεί και να σταθεί αυτό το τραγούδι χωρίς τα βασικά στοιχεία του.
Εν κατακλείδι, η πρωτοποριακή διάθεση της Verve είναι αδιαμφισβήτητη. Ήταν εκείνη που πρώτα ηχογράφησε jazz live, κυκλοφορώντας τη "Jazz at the Philharmonic" σειρά, εκείνη που έπαιξε αργότερα σημαντικό ρόλο στην αφροκουβανέζικη "επανάσταση" της jazz στα 60s, εκείνη που στα 00s, έστω και λίγο καθυστερημένα, αγκαλιάζει την dance/electronica, όχι απλώς επιτρέποντας τη χρήση του καταλόγου της, αλλά συμβάλλοντας με τις επιλογές της σε πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσες αναμορφώσεις ιστορικών ηχογραφημάτων από τους κόσμους του hip-hop, της house, του electroclash, της drum & bass, του downtempo. Αξίζει λοιπόν, πέρα από καθαρολογικά κολλήματα, να αγοράσετε αυτό το χορταστικό πακέτο, ακόμη κι αν βρήκατε κάποια σημεία της πρώτης συλλογής, μη λειτουργικά.
