Όταν από τα χέρια του αρχισυντάκτη μας το promo αυτό cd πέρασε στα δικά μου για να το παρουσιάσω, πηγαίναμε για ένα ποτάκι προς το Γκάζι. Μέσα στο αυτοκίνητο του αγαπητού μας boss, περιεργαζόμουν την συσκευασία, χάζευα το artwork, κυρίως διότι κάτι σίγουρα μου θύμιζαν αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ τι… Έσπασα το κεφάλι μου… Τίποτα… Και όμως…
«Μα ναι!», αναφώνησα όταν έφθασα σπίτι και το μάτι μου έπεσε σε ένα single που αναπαυόταν ανενόχλητο για πάρα πολύ καιρό σε ένα από τα ράφια της δισκοθήκης. Είναι οι Melys του John Peel! Όχι δεν έχει δημιουργήσει group o θρυλικός Βρετανός ραδιοφωνικός παραγωγός… Οι Melys είναι ένα από αυτά τα μικρά ανεξάρτητα συγκροτήματα που τόσο λατρεύει κατά καιρούς ο Peel και αγκαλιάζει με όλο του το ειδικό βάρος και κύρος. Το single λοιπόν που ανέφερα προηγουμένως είναι το “Chinese Whispers”, το οποίο προσγειώθηκε απρόσμενα στην κορυφή του περίφημου Festive 50 του John Peel για το 2001, την λίστα δηλαδή με τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς, όπως την παρουσιάζει στο ραδιοφωνικό του show στο BBC Radio1. Σημειωτέον ότι το «ευχαριστώ» των Melys στην τιμή που τους έκανε, δεν ήταν άλλο από το να τραγουδήσουν μαζί με μία μεγάλη χορωδία, στο κλασικό Maida Vale studio του ΒΒC, για τα γενέθλια του ραδιοφωνικού παραγωγού το “You’ll Never Walk Alone”, τον ύμνο της αγαπημένης του/μου ομάδας, της Liverpool. (Γαμώτο, πού έχει παραπέσει η κασέτα που το είχα ηχογραφήσει;;;)
Το κουαρτέτο των Melys μας έρχεται από ένα μικρό χωριό της Ουαλίας, το Betws-y-Coed. Εκεί πρωτογνώρισε ο Paul Adams την γλυκιά Andrea Parker, την παντρεύτηκε και μαζί άρχισαν να γράφουν τραγούδια. Σύντομα και με την προσθήκη άλλων δύο μουσικών, του αδερφού του Paul, Gary Husband, στο μπάσο, και του αρχικά tour manager τους, Rich Eardley στα drums, δημιουργήθηκαν οι Melys, ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της βρετανικής pop σκηνής.
Πραγματικά outsiders της μουσικής βιομηχανίας, έτσι άρχισαν και συνεχίζουν να αποφεύγουν τις πολλές σχέσεις με τα media, και να αδιαφορούν για τις κατά καιρούς σειρήνες των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών που τους καλούν να ενταχθούν στο ρόστερ τους, ηχογραφώντας μόνοι τους στο προσωπικό τους μικρό studio και το τρίτο τους πλέον album, με την βοήθεια του σπουδαίου συμπατριώτη τους παραγωγού των Super Furry Animal, Gorwel Owen και κυκλοφορώντας το στην δική τους μικρή δισκογραφική εταιρία Recordiau Sylem Records.
Με το “Casting Pearls” συνεχίζουν να μην… χαρίζουν κάστανα σε κανένα. Δεν είναι και λίγο από το πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου να τα χώνουν για άλλη μία φορά στα major labels και στους «καλλιτέχνες» που σκύβουν το κεφάλι, τους οποίους ορθά κοφτά, αλλά και με κάποια γλύκα, αποκαλούν “Cock-sucking narrow-minded selfish media whores”.
Το μεγάλο ατού των Melys είναι αδιαμφισβήτητα η Andrea Parker, η οποία ως άλλη femme fatale τραγουδάει αισθησιακά για σχέσεις αγάπης και μίσους, απιστίας, εκδίκησης, αλλά και για τα ωραία της ζωής. Ίσως ακούεται αρκετά καταθλιπτική μερικές φορές, σαν ένας θηλυκός Moz να συνεργάζεται με τους St.Etienne, αλλά κατά βάθος αφήνει πάντα φωτεινές ακτίνες ηλίου να διαπερνάνε την ερμηνεία της. Πώς μπορεί να γίνει και αλλιώς άλλωστε, όταν η βάση της μουσικής των Melys είναι η βρετανική pop των 60’s, ο εκλεκτισμός των προαναφερθέντων St.Etienne, και Britpop αστεράκια όπως οι Lush.
Ένα μικρό διαμαντάκι από την Ουαλία λοιπόν, για αυτούς που λατρεύουν την έξυπνη, μελαγχολική pop. Άλλωστε, ολόκληρος John Peel, λέτε να έχει κάνει λάθος, που αποκαλεί τους Melys αναπόσπαστο μέρος της οικογένειας του;
