Όχι, δεν πρόκειται περί της συμπαθούς πρωτεύουσας του νομού Φθιώτιδος αλλά για το αργεντίνικο ντουέτο Lamia με τον τονισμό στην πρώτη συλλαβή του ονόματος. Η σχέσεις του συγκροτήματος με τη χώρα μας έχουν να κάνουν με το τέρας της ελληνικής μυθολογίας, τη Λάμια, τη γυναίκα-βρυκόλακα που με ευχαρίστηση ρουφούσε το αίμα μικρών παιδιών. Spooky…
Το συγκρότημα -αποτελούμενο από τον Juan Andres (πιάνο, synths, σύνθεση) και την σοπράνο Cali- παίζει δυνατό ΕΒΜ με τα γυναικεία φωνητικά να δείνουν έναν εντελώς διαφορετικό (αλλά όχι απαραίτητα πετυχημένο) χαρακτήρα με τη μορφή ψαλμωδιών. Αρκετά πρωτότυπος και ενδιαφέρων συνδυασμός που όμως δεν ενθουσιάζει και τελικά δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερα αξιόλογο. Παρολ' αυτά, η δισκογραφική τους εταιρεία βασίζει πολλά επάνω στην μπάντα...
Ανάμεσα στις συνθέσεις του Andres, θέση έχουν και αρκετά πρελούδια κλασσικής μουσικής των Bach και Sopin. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την παρουσία μιας σοπράνο, νομίζω σας δίνουν μια καλή εικόνα του τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην παρούσα κυκλοφορία. Πολύ καλή η φωνή της Cali, αλλά το όλο αποτέλεσμα κάπου χωλαίνει. Με λίγα λόγια, ενώ θα μπορούσε να είναι μια θαυμάσια καινοτομία δεν καταφέρνει να δώσει το κάτι ξεχωριστό.
Τις δυο καλύτερες συνθέσεις του album αποτελούν το ομώνυμο Dark Angel και το You'll Die και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τις ξαναβρίσκουμε στο τέλος του δίσκου σε δυο διαφορετικές εκδοχές: το μεν πρώτο σε μια instrumental εκτέλεση, το δε δεύτερο σε ένα psycho mix. Σχετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και το O Domine Jesu Christe (ο ντόμινε χέσου χριστέ) με χαρακτηριστική ισπανική προφορά και υπό τη μορφή θρησκευτικού ύμνου καθώς και το Der Damon με την ατμόσφαιρα του να θυμίζει ρωμαϊκή αρένα.
