Η επιστροφή του ετέρου ήμισυ του πιο πετυχημένου, πολυδιασκευασμένου και πολυτραγουδισμένου συνθετικού διδύμου στην ιστορία της ποπ μουσικής είναι γεγονός. Πολλοί ίσως θα πείτε: "ε, και;". Τι μπορεί να μας ενδιαφέρει σήμερα, 33 χρόνια έπειτα από την διάλυση των Beatles;
Λογικό το ερώτημα. Ίσως και να μην ενδιαφέρει εσάς προσωπικά. Όμως σίγουρα θα ενδιαφέρει το άτομο που κάθεται δίπλα σας. Πόσοι απο εμάς αλήθεια δεν μεγαλώσαμε με τις μελωδίες των θρυλικών σκαθαριών, μέσα από τις οποίες διαμορφώθηκαν και τα μουσικά μας γούστα; Γιατί πραγματικά ξέρω πως δεν είμαι ο πρώτος και ο μόνος στην ηλικία μου που γαλουχήθηκε μέσα από αυτούς τους ήχους. Χωρίς να υπάρχω καν στην σκέψη της μητέρας μου την εποχή που ανακοίνωσαν την αναπόφευκτη διάλυσή τους, φρόντισε ο μπαμπάς μου να με μυήσει στην ποπ μουσική πολλά χρόνια μετα, με το πρώτο και βασικό κεφάλαιό της (τουλάχιστον για την σύγχρονη μορφή και ιστορία της): αγοράζοντάς μου ένα cd του πιο δημοφιλούς γκρουπ όλων των εποχών, τους Beatles!
Το Back In The World αποτελεί μία κυκλοφορία που όλοι εμείς που μεγαλώσαμε με τις μελωδίες των Fab Four θα αγαπήσουμε. Εγώ το έκανα ήδη! Οι 37 καλοπαιγμένες εκτελέσεις κυρίως σε κομμάτια των σκαθαριών (23), αλλά και σε άλλα από την μετέπειτα καριέρα του Sir Paul McCartney, είτε σαν σόλο είτε σαν leader των Wings, είναι εξ αναγνώσματος και μόνο ελκυστικές. Ο πρωην cute Beatle είναι σε πολύ καλή κατάσταση και φωνητικά, αλλά και από διάθεση όπως ακούμε και μας χαρίζει κάτι παραπάνω από υπερ-ικανοποιητικές αποδόσεις των πασίγνωστων μελωδιών που έγραψε πριν 35 περίπου χρόνια.
Θα σας χαρίσει ατελείωτες ώρες sing along, αν και ορισμένες εκτελέσεις ξεφεύγουν από τα Beatle-ικά standards, όπως η εκτέλεση-έκπληξη στο Something και ίσως σε κάποια σημεία να χρειαστείτε πρόβες! Και αποτελεί έκπληξη αυτή η version, επειδή σπάνια κάποιος πρώην Beatle επιλέγει να διασκευάσει κομμάτι των Beatles που δεν είχε γράψει και τραγουδήσει ο ίδιος (μοναδική ίσως εξαίρεση αποτελεί η διασκευή του Ringo Starr στο Love Me Do των Lennon/McCartney), αλλά και της διαφορετικής, πιο uptempo μορφής που του έχει δώσει. Προτιμάμε το πρωτότυπο βεβαίως, αλλά κι αυτό δεν είναι του πεταματού... Τουναντίον!
Προσέξατε την σειρά με την οποία έγραψα πιο πάνω τα ονόματα του βασικού συνθετικού διδύμου των σκαθαριών; Ε, λοιπόν αυτή η για 40 χρόνια αναλοίωτη σειρά -αποτέλεσμα συμφωνίας ανάμεσα στο δίδυμο από τα πρώιμα χρόνια της μπάντας- άλλαξε για πρώτη φορά στα credits αυτής της κυκλοφορίας! Ο Sir Paul McCartney, ίσως ο πιο πλούσιος καλλιτέχνης παγκοσμίως, δεν φαίνεται να έχει ξεπεράσει ακόμα το παράπονό του (κάποιοι κακεντρεχείς θα το ονόμαζαν κόμπλεξ), που η πλειονότητα του κόσμου θεωρούσε και ίσως ακόμα θεωρεί τον John Lennon σαν την μεγαλύτερη συνθετική ευφυϊα στην μπάντα... Έτσι, με αυτή την κίνηση ίσως να περιμένει οι επόμενες γενιές να του αποδώσουν τα απαραίτητα εύσημα...
Κρίμα, να βλέπεις τέτοιες προσωπικότητες όπως ο McCartney να δίνουν λαβές σε όσους τον επικρίνουν για τον εγωκεντρισμό του, το ρόλο του στην διάλυση των Beatles, την παράλληλη ανασφάλειά του, αλλά και την αδυναμία του αν θέλετε, να αποδείξει με το έργο του ως άδικους όσους δεν το εκτιμούν όπως θέλει.
Τέλος πάντων, δεν σκοπεύω να ασχοληθώ περαιτέρω με την ιδοσυγκρασία και την προσωπικότητα του κυρίου McCartney. Σκοπός μου είναι να σας πω δυο λόγια για το καινούριο άλμπουμ του. Και αυτό είναι ένα άλμπουμ γεμάτο με γνώριμες μελωδίες, με τραγούδια από όλες τις περιόδους των Beatles, με έμφαση σε αυτή της τελευταίας τριετίας. Αστείο, αν σκεφτείτε πως τα τελευταία χρόνια της ύπαρξής τους σαν συγκρότημα, η δημοτικότητα και η εμπορική τους απήχηση παρουσίαζε μία -πολυ ελαφριά είναι η αλήθεια- πτώση. Τα μετέπειτα χρονολογικά τραγούδια είναι σοφά επιλεγμένα, καθώς αποτελούν όλα μικρά διαμάντια ποπ τραγουδοποιίας, όπως όπως μόνο ένας master του είδους σαν τον McCartney θα μπορούσε να δημιουργήσει. Θα μπορούσαν να υπάρχουν άλλα τόσα βεβαίως...
Ένα άλμπουμ το οποίο ακόμα και οι μη γνωρίζοντες το αντικείμενο θα βρούν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, κι αυτό γιατί η καινούρια μπάντα του Macca δείχνει να έχει όρεξη, όπως κι ο ίδιος, και αποδίδει εξαιρετικά όλα τα κομμάτια. Φυσικά, η μετέπειτα απόκτηση των κανονικών άλμπουμς των σκαθαριών κρίνεται απαραίτητη και αναπόφευκτη.
Επειδή και πάλι μακρυγορώ, σας προτείνεται ανεπιφύλακτα το συγκεκριμένο άλμπουμ, μαζί με φιλικές προειδοποιήσεις του υπογράφοντος για σοβαρό ενδεχόμενο βραχνιάσματος και προσωρινής απώλειας φωνής από το ατελείωτο sing along (επαναλαμβάνομαι, ξέρω...).
