Ακούγοντας τις εντελώς μίνιμαλ συνθέσεις του Un Autre Decembre, με το πιάνο να φλερτάρει συχνά την απόλυτη σιωπή, το μυαλό σου πηγαίνει σε μινιμαλιστές του κλασικού παρελθόντος όπως ο Edgard Varese, και ο Erik Satie. Αν στους προηγούμενους προσθέσουμε και την σπαραχτική μελαγχολία ενός Claude Debussy σκιαγραφούμε πλήρως τις επιρροές του επίσης γάλλου Sylvain Chaveau. Το μόνο που έρχεται να μας επαναφέρει στο παρόν, είναι κάποιες σύντομες ηλεκτρονικές αναλαμπές οι οποίες επίσης μετά βίας διασχίζουν το φράγμα της σιωπής.
Εκείνο που πραγματικά σοκάρει είναι μια ματιά στο βιογραφικό του Sylvain Chaveau και στην διαπίστωση ότι όχι μόνο δεν πρόκειται για κάποιο μουσικό με κλασική παιδεία αλλά για έναν αυτοδίδαχτο καλλιτέχνη που δεν μπορεί καν να γράψει ή να διαβάσει νότες! Πριν καταλήξει μάλιστα στην μοναχική και μελαγχολική συντροφιά του πιάνου, είχε περάσει κάμποσα χρόνια τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα σε γαλλικές rock μπάντες. Οι τρεις όμως σόλο δουλειές του (Le Livre Noir Du Capitalisme, Nocturne Impalpable και Un Autre Decembre) είναι που τον έκαναν να ξεχωρίσει και να αρχίσει να περνάει σιγά σιγά σε μεγαλύτερο κοινό.
Στην τελευταία του μάλιστα κυκλοφορία είναι που αποφασίζει να απογυμνώσει εντελώς τον ήχο του, αποκλείοντας τα όποια μέρη εγχόρδων ή πνευστών χρησιμοποιούσε παλιότερα και αφήνοντας μόνο το πιάνο και κάποιους ηλεκτρονικούς θορύβους. Το αποτέλεσμα είναι μια χαλαρή διαδοχή μουντών συγχορδιών, σε κομμάτια που δεν ξεπερνούν τα 1-2 λεπτά και δίνουν την εντύπωση ότι αποτελούν το soundtrack μιας φανταστικής ταινίας.Ο δίσκος είναι άλλωστε εμπνευσμένος από τον σπουδαίο γάλλο κινηματογραφιστή Robert Bresson στον οποίο είναι και αφιερωμένος. Το κακό βέβαια είναι ότι η μουσική αυτή ακούγεται ελαφρά ισοπεδωτική και κάπως φτωχή χωρίς τη συνοδεία εικόνας. Επίσης η μόλις 25λεπτη διάρκεια του cd το κάνει να δείχνει ημιτελές.
Το ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το Un Autre Decembre ένα ολοκληρωμένο έργο είναι προφανές ακόμα και για τον δημιουργό του, ο οποίος κατά τα φαινόμενα προτίμησε να αφεθεί στην εξερεύνηση της απλότητας του ήχου παρά στο να κατασκευάσει ολοκληρωμένες συνθέσεις (όπως τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς τις αντιλαμβανόμαστε). Στην αντίπερα όχθη όμως, βλέπουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν μουσικό που πραγματικά τον έχουν κατακυριεύσει οι μούσες του και αν συγκρατηθεί σε συνετούς δρόμους, θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.
