Μια από τις πολύ καλές industrial κυκλοφορίες της χρονιάς που μας πέρασε ήταν αυτή των Γερμανών Feindflug. Στο τρίτο full album τους δίνουν ένα τυπικό μίγμα θορύβου από σκληρές κιθάρες, βαρύ ήχο μπάσου, εξοντωτικά δυνατούς ρυθμούς, λίγες αλλά καλοφτιαγμένες μελωδίες και πληθώρα ηλεκτρονικών ήχων.
Τα φωνητικά είναι ελάχιστα και δεν γίνεται καν λόγος για στίχο (με την κλασική του έννοια) μιας και όπου ακούγεται ανθρώπινη φωνή αυτή είναι περισσότερο υπό τον τύπο των διαταγών στα γερμανικά (με το γνωστό επιτακτικό ύφος) και κραυγών πανικού. Βασικό χαρακτηριστικό η σειρήνα της αεροπορικής επιδρομής με την οποία ανοίγει το album και προετοιμάζει τον ακροατή για την καταιγίδα που θα ακολουθήσει. Μια σειρήνα που άλλωστε αποτελεί το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος.
Τον ήχο της σειρήνας ακολουθεί το πρώτο κομμάτι Glaubenskrieg με τον απειλητικό του ρυθμό να μη σου αφήνει πολλά περιθώρια για ανάσες. Το πολεμικό κλίμα συνεχίζεται με το Suchatzki Marsch που ξεκινά με τους ήχους μιας στρατιάς που παρελαύνει. Βασικό χαρακτηριστικό του κομματιού το σταθερά μιλιταριστικό beat και οι δεξιοτεχνικές αλλαγές ανάμεσα σ' αυτό και τις καταθλιπτικές μελωδίες, με το βηματισμό να παραμένει σταθερά στο background. Οι γερμανικές αυταρχικές διαταγές για τις οποίες έγινε λόγος παραπάνω, κάνουν την εμφάνιση τους στο Selbstsucht και ασκούν μια παράξενη γοητεία (λες να μην πηγαίνει κάτι καλά με το μυαλό μου).
Το Blutorgel σφίζει από ηλεκτρονικούς ήχους ώσπου σε κάποιο σημείο φτάνουν να θυμίζουν sonar υποβρυχίου, ενώ οι γυναικείες κραυγές απόγνωσης και πανικού στο Kalte Unshuld δημιουργούν ένα περίεργο κλίμα "αναστάτωσης"! Από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του album είναι το Sturmwalzer όπου -όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται- οι Feindflug καταφέρνουν να ταιριάξουν αρμονικά το industrial με το βαλς! Ναι καλά διαβάζετε, το συγκεκριμένο κομμάτι ανοίγει με τον γλυκό ήχο του ακορντεόν να παίζει σε ρυθμό βαλς και καθ' όλη τη διάρκεια του συνυπάρχει με τη βιομηχανική φασαρία, αλλόκοτα όμορφο! Αυτό υποδηλώνει άλλωστε και ο τίτλος του κομματιού (καταιγιστικό βαλς). Ακούγοντας το Menschenjagd είναι πολύ πιθανό να πιστέψετε ότι κάποιος σας χτυπάει στο κεφάλι με ένα μεταλλικό σωλήνα, κάτι το οποίο φυσικά και δεν ισχύει ενώ το Faustrecht θα σας βρει να χτυπάτε ρυθμικά το πόδι σας. Και για τους πιο φανατικούς υπάρχει και ένα live video.
To Hirnschlact είναι ένα album εμποτισμένο με ένα μιλιταριστικό (ή αντιμιλιταριστικό, όπως το πάρει κανείς) feeling και στο οποίο κυριαρχούν οι πολύ δυνατοί και βαρείς ρυθμοί με μεγάλη έμφαση στα κρουστά και το μπάσο. Ο ήχος είναι ελκυστικός και γεμάτος, η παραγωγή άψογη και οι ενορχηστρώσεις συγκροτημένες, σε αντίθεση με τις περισσότερες του είδους. Με λίγα λόγια, αξίζει της προσοχής όλων των fan του είδους!
