Emerge: η επιτομή του electroclash! Το κομμάτι που πέρσι έπεσε σαν βόμβα από το πουθενά στα αθηναϊκά clubs και όλοι αναρωτιόμασταν από που ξεφύτρωσε! Δεν υπάρχει φίλος της electro που έστω και για μια φόρα να μην μπήκε στον πειρασμό να κουνήσει το κορμί του στο sexy beat αυτού του κλασσικού πλέον massive club hit.
Παρθενογένεση; Όχι ακριβώς μιας και οι πολυπράγμωνες κ.κ. Warren Fischer και Casey Spooner δεν είναι χθεσινοί στο χώρο του θεάματος και της μουσικής. Ανάμεσα στις αμέτρητες δραστηριότητες του νεοϋορκέζικου ντουέτο συμπεριλαμβάνονται χορός, film making, χορογραφία, designing, video art, θυελλώδη performances και πολλά άλλα. Εν μέσω όλων αυτών των αναζητήσεων, φυσικό επόμενο ήταν κάποτε να προκύψει και η σύνθεση μουσικής με ομολογουμένως εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ένα 8-track CD τους που κυκλοφόρησε το 2000 στη Γερμανία έγινε αμέσως underground επιτυχία και -με προσθήκες μερικών ακόμα συνθέσεων- αποτελεί το πρώτο τους full album με τον απλούστατο τίτλο Fischerspooner #1. Υπεύθυνος για τη μουσική ο Fischer, για τους στίχους ο Spooner και οι δυο μαζί υπεύθυνοι για το remix στο Come Into My World της Kylie Minogue. Ενδεικτικό της όλης αίσθησης που έχουν προκαλέσει, το προσωπικό ενδιαφέρον του David Bowie και η πρόσκληση τους στο Meltdown Festival στο Λονδίνο.
Καλά όλα αυτά, αλλά τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο παρόν album, θα αναρωτηθείτε. Λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Με βάση την εμπειρία του αριστουργηματικά χορευτικού Emerge, θα περίμενε κανείς το όλο κλίμα του δίσκου να κινείται στους ίδιους ξέφρενους χορευτικούς ρυθμούς. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει απόλυτα, καθώς υπάρχουν συνθέσεις που φανερώνουν πολλές και ποικίλες επιρροές, από Kraftwerk μέχρι Pink Floyd και από Clark εως Lewis. Υπάρχουν κομμάτια χορευτικά (όπως τα Sweetness, Invisible, Megacolon), υπάρχουν κομμάτια σε πιο ήπιους τόνους (όπως η μπαλάντα, ναι η μπαλάντα Tone Poem), υπάρχει το ανατολίτικης υφής Natural Disaster, υπάρχουν όμως και τα... αδιάφορα.
Το album ανοίγει με το alter ego του Emerge, το αποτέλεσμα της κλωνοποίησης του, το Sweetness και ακολουθεί μια εκπληκτική μελαγχολική διασκευή στο The 15th των Wire. Ιδιαίτερη αξία έχει η ιστορία των στίχων του Tone Poem μιας και αυτοί προέρχονται σχεδόν αυτούσιοι από χειρόγραφα που βρήκε ο Spooner σε ένα σχολικό βιβλίο Φυσικής του 1895. Πολύ καλό επίσης το χορευτικό Invisible (που ακούγεται ολοένα και περισσότερο στα clubs) ενώ στο Turn On γίνονται φανερές οι Kraftwerk καταβολές σε ένα κομμάτι που το φίλτρο στη φωνή το κάνει να θυμίζει έντονα (σ' εμένα τουλάχιστον) Roy Vedas. Κορυφαίο κομμάτι του δίσκου (μετά το Emerge βέβαια) αποτελεί το hidden track Megacolon. Απλά άψογο! Και για τους αμετανόητους οπαδούς του Emerge υπάρχει και ένα δεκάλεπτο XL remix.
Συμπερασματικά, το album φαίνεται να πάσχει από το σύνδρομο "2-3 εξαιρετικές συνθέσεις αλλά μην πολυψάχνετε τα υπόλοιπα", παρουσιάζει δηλαδή μια ασυμμετρία ως προς την ποιότητα του. Έστω και έτσι όμως, κομμάτια όπως τα Emerge, Megacolon και Invisible αποτελούν από μόνα τους λόγο για την απόκτηση του.
