Όποιος έχει ζήσει κάποια χρόνια στο Βρετανικό νησί ιδιαίτερα λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90, υπάρχει μία πιθανότητα να έχει ακούσει ένα ανέκδοτο που κυκλοφόρησε για δύο άγγλους rappers “straight outta Hull ” που τα μαζεύουν και ταξιδεύουν ως την πρωτεύουσα του hip hop το... York. Αν όχι, σιγά μην κάτσω να σας το μεταλαμπαδέψω τώρα!
Το νόημα βέβαια είναι η ειρωνική στάση της πλειοψηφίας των βρετανών, και των δημοφιλών περιοδικών της χώρας, απέναντι στους συμπατριώτες τους που ασχολούντουσαν ακόμα και μέχρι πρόσφατα με το ευγενές άθλημα του hip hop, όσες προσπάθειες και αν έκανε ο Tim Westwood για το αντίθετο. Το ότι βέβαια και εκείνος, ο γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός του Radio 1, ακουγόταν και ίσως ακούγεται ακόμα ως απίστευτα γραφικός, να μην βοηθούσε.
Και αν ο Mark B και ο Blade και πολλοί άλλοι το πάλευαν από τα τέλη των ‘80s και μόλις το 2000 κατάφεραν να κερδίσουν την δημοσιότητα και την αναγνώριση που τους αξίζει, έπρεπε να έρθει ένας Roots Manuva για να αποκτήσει το UK Hip Hop μία ξεχωριστή ταυτότητα, για να μην αναφέρουμε το παιδί θαύμα Mike Skinner a.k.a. The Streets, με το φετινό καταπληκτικό κράμα UK Garage και Streetwise Hip hop στου οποίου τις φλέβες του ντεμπούτου album του, αν μη τι άλλο, κυλάει ολοκάθαρο βρετανικό αίμα. Βρωμάει «βρετανιδούρα», πως το λένε ρε φίλε!
Από την άλλη, αυτό που λείπεi από το ντουέτο των λονδρέζων παραγωγών Jonny Cuba και Loop Professor, οι οποίοι ως DSP παρουσιάζουν την δεύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια στην Ninja Tune, είναι ακριβώς αυτή η «βρετανιδούρα» που λέγαμε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μία ακόμα παραγωγή από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, και ίσως έτσι να πέρναγε και απαρατήρητη μέσα στο πλήθος των κυκλοφορίων του είδους.
Παρ’όλα αυτά, η ατμόσφαιρα, τα beats και οι ορισμένες έξυπνες λούπες λειτουργούν εξαιρετικά, προσφέροντας μία γλυκιά 60’s soul διάσταση, αλλά και έντονη funky διάθεση, ενώ και οι rappers των Βρετανικών και Αμερικανικών Crews, που προσφέρουν τις ρίμες τους, διεκπεραίωνουν την αποστολή τους ικανοποιητικά, αλλά όχι και βέβαια με κάποιο σημείο εντυπωσιασμού να συνεπαίρνει τον ακροατή.
Λειτουργεί τελικά περισσότερο ως σύνολο, ενδιαφέρον σίγουρα, αλλά χωρίς κορυφώσεις και μαγνητισμό που θα μας κάνει να επαναφέρουμε το δισκάκι στο cd-player.
