Θα μπορούσε να είναι μία προχειροφτιαγμένη κασέτα από ηχογραφήσεις φτωχών μουσικών της Νέας Υόρκης. Από αυτούς που προσπαθούν να βγάλουν τα αναγκαία για την διαβίωση σε μία σκληρή μεγαλούπολη με μία κιθάρα στον υπόγειο σιδηρόδρομο ή σε παρακμιακά μικρά bars. Ή ίσως και παιδιά της suburbia χωρίς ουσιαστικούς στόχους και ελπίδες, μόνιμα με προβλήματα με την αστυνομία, και παρέα μόνο την μουσική. Όμως όχι, είναι μία επίσημη πολυτελέστατη συλλογή της Rough Trade, που ήρθε για να επικυρώσει και δισκογραφικά το περίφημο Antifolk κίνημα, το οποίο ύστερα από την αναγνώριση και επιτυχία που γνώρισαν οι Moldy Peaches και ο Hamell On Trial, βρέθηκε να τραβάει την προσοχή όλο και μεγαλύτερου κοινού.
Η συλλογή λοιπόν Antifolk Vol.1, (να υποθέσουμε ότι πολύ σύντομα θα έχουμε και το vol.2;) συγκεντρώνει τα «μεγαλύτερα αστέρια», της σκηνής αυτής που ανθεί υπογείως στη Νέα Υόρκη. Οι επιλογές δεν είναι τυχαίες, διότι απλά αυτοί που τις έκαναν για λογαριασμό της Rough Trade δεν είναι άλλοι από την Kimya Dawson και τον Adam Green, τους δύο Moldy Peaches.
Μινιμαλιστική μουσική, συνήθως μία μόνο ακουστική κιθάρα, απλές μελωδίες που ντύνουν το κυρίως ενδιαφέρον κομμάτι των τραγουδιών, τους στίχους. Άλλοτε σοβαροί και άλλοτε με έντονη χιουμοριστική διάθεση, πάντα όμως ευρηματικοί, οι στίχοι είναι αυτοί που καλύπτουν την φτωχότατη παραγωγή των τραγουδιών αλλά και την απλοϊκότητα της μουσικής.
Από τον βεταράνο Lach, από τους πρώτους του είδους πίσω στη δεκαετία του ’80, και πνευματικός πατέρας του πρώιμου Beck, έως τους δύο Moldy Peaches ξεχωριστά, και τους υπόλοιπους δεκαεπτά τραγουδοποιούς, η αντιδραστική punk ψυχολογία ορισμένων νεοϋορκέζων με μία κιθάρα, αντιτίθεται στους καθώς πρέπει κανόνες και διασκεδάζει με αυτούς.
