Έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία σε καλλιτέχνες που επικοινωνούν μέσω των δισκογραφικών κυκλοφοριών τους με τους ακροατές και φίλους της μουσικής τους, και ο φίλτατος Tom Jenkinson ή Squarepusher όπως είναι περισσότερο γνωστός όχι μόνο επικοινωνεί αλλά αρέσκεται να «παίζει» και μαζί τους. Εξού λοιπόν και ο τίτλος, αλλά και το περιεχόμενο του νέου πονήματος με τίτλο “Do You Know Squarepusher”.
Αν με πιάνατε ανυποψίαστο και με ρωτούσατε, «γνωρίζεις ρε Πυκνάδα τον Squarepusher;», τι πιστεύετε ότι θα σας απαντούσα; «Φυσικά!». Τα θέλω και τα παθαίνω...
Με τα δύο cd που αποτελούν την νέα του κυκλοφορία, ο Jenkinson χαμογελάει σαρδόνια ειδικά σε κάποιες φάτσες σαν και την δικιά μου, και μας προκαλεί να αναρωτηθούμε, «πραγματικά ξέρουμε τον Squarepusher»;
Αν τον ξέραμε όπως νομίζαμε ίσως και να είμασταν ικανοί να υποθέσουμε τι στο καλό θα μας επιφύλασσε με το επόμενο βήμα του ύστερα από το αριστουργηματικό – και εδώ η λέξη πραγματικά είναι αυτό που σημαίνει- “Go Plastic” που κυκλοφόρησε την περσινή χρονιά. Αλλά όπως αποδεικνύεται, δυστυχώς ή ευτυχώς, έχω την εντύπωση ότι δεν τον ξέρουμε καθόλου...
Διότι, για να ξεκινήσω από τα πιο απλά, εάν εσείς μαθαίνατε ότι στο νέο του album o Squarepusher θα «μαγείρευε» μία δικιά του εκτέλεση στο «sick of it» κλασσικό “Love Will Tear Apart” των Joy Division, πραγματικά τώρα, τι θα περιμένατε; Να απαντήσω για εσάς; Να πάρει την γαμημένη την Ιερή Αγελάδα, να την σφάξει, να την τεμαχίσει, να της πιει το αίμα, να το φτύσει, να ασελγύσει πάνω στα σαπισμένα κομμάτια της, και να μας την προσφέρει γαρνιρισμένη με τα μπαλάκια του Peter Hook. Για τέτοιο ψυχοπαθή τον έχω τον φίλτατο Squarepusher.
Και όμως.... ο μπάσταρδος ο Mancunian έχει ψυχή και σέβεται! Αποτείει έναν φόρο τιμής στο group και στο μουσικό παρελθόν της πόλης του, παρουσιάζοντας μία straight forward διασκευή, πιστή σχεδόν σε όλα τα σημεία της με το αυθεντικό, και με τον ίδιο σε ρόλο... Ian Curtis! Ήμαρτον.... και κρίμα... Άλλη μία ευκαιρία να απολαύσουμε έναν «βιασμό» πήγε χαμένη διάολε, να’ ναι καλά ο Noe και η Belucci και απολαύσαμε έναν στον κινηματογράφο τουλάχιστον!
Όμως, ο Jenkinson δεν σταματάει εδώ να προσπαθεί να μας μπερδέψει. To ομότιτλο του album, track, που ανοίγει και το δίσκο, είναι... να τολμήσω να το πω; Ίσως ότι καλύτερο έχει ηχογραφήσει! Ναι, πάνω και από το διαμάντια του “Music Is Rotted One Note”. Πάνω και από αυτό, το single της περσινής χρονιάς κατ’εμέ, το “My Red Hot Car”. Ίσως το έχετε ακούσει βέβαια και παλαιότερα, αφού εδώ και καιρό κυκλοφορεί σε ένα χωρίς τίτλο, one-sided 12” δισκάκι, όμως εδώ το “Do you know Squarepusher”, με το ιδιότυπο παραμορφωμένο 2-step garage ρυθμό και τα περασμένα σε vocoder φωνητικά είναι ένα “born to be a classic” της σύγχρονης electrofunk (ή μήπως της nouveau pop;).
Μία αποκάλυψη είναι το καταιγιστικό “Astromn-Feck 4”, ένα ξέφρενο track βασισμένο στο drum’n’bass με αναρίθμητα bpm και ένα bassline στο επίκεντρο, να παίζει το ρόλο μελωδίας, σαν να είναι βγαλμένο όμως από κάποιο παρακμιακό coin-up της Nintendo.
Στα μόλις 1:23 λεπτά του το “Conc 2 Symmetriac” μοιάζει σαν ένα track που απλά λειτουργεί ως γέφυρα, μεταξύ του ξέφρενου “Astromn-Feck 4” και του “Mutilation Colony”, του μικρού έπους του cd, με ατμοσφαιρικά οργανικά samples, beats που άλλωτε δυναμώνουν και εκρήγνονται και άλλοτε οδηγούνται στην σιωπή, συγκρουόμενα και αλληλένδετα, και πάντα σχιζοφρενικά αρμονικά μέσα στο άρρωστο μυαλό μας, όπως οι περισσότερες συνθέσεις του Squarepusher.
To δεύτερο cd, με τίτλο «Alive in Japan», είναι ακριβώς αυτό που υποθέτετε. Μία ζωντανή ηχογράφηση ενός show του Squarepusher μπροστά σε ενθουσιασμένα Γιαπωνεζάκια τον Ιούλιο του 2001. Και πάλι ξαναγυρνάμε στο ερώτημα που μας θέτει ο κος Jenkinson, και πάλι αστοχούμε με την απάντησή μας. Διότι, πιστέψτε με, δεν περίμενα σε καμμία περίπτωση ο Squarepusher να συμπεριφέρεται και να φωνάζει ως άλλος superstar dj «make some fucking noise!» κτλ στα άρρωστα Japanια, που είναι βέβαια να τα λυπάσαι, για την κακοποίηση που δέχονται τα αυτιά τους ορισμένες φορές από την μανία του Jenkinson. Βέβαια, για μας, δεν μας χαλάει καθόλου ένα ηχογραφημένο set 70+ λεπτών με τις καλύτερες στιγμές μέσα από τα “Go Plastic” και “Do You Know Squarepusher”, με αρκετά αυτοσχεδιαστικά παραλληρήματα, εν μέσω χειροκροτημάτων βέβαια, και επιφωνημάτων.
Τουλάχιστον μάθαμε πέντε πράγματα παραπάνω για το ποιος στην πραγματικότητα είναι ο Squarepusher. Ή μήπως όχι;
